Na ganku znalazłam naturalnej wielkości posąg mojego męża. Prawda, która się za nim kryła, zmusiła mnie do podjęcia działania.

“Zou je in de rechtbank getuigen?”

Haar antwoord: Ja.

Een maand later zat ik in een rechtszaal, mijn advocate aan mijn zijde, Jack en zijn advocaat aan de overkant.

Mijn maag draaide van woede, pijn en genoegdoening.

Sally getuigde.

Ze bracht screenshots mee, en foto’s van hen samen.

Het bewijs stond sterk.

Jack keek me geen enkele keer aan.

Niet toen de rechter mij het huis toekende, of toen hij me de volledige voogdij over de kinderen gaf.

Niet toen de rechtbank hem beval Sally \$10.000 te betalen voor het beeldhouwwerk.

Buiten het gerechtsgebouw kneep Patricia in mijn schouder. “Je deed het goed daarbinnen.”

“Ik deed niets,” zei ik. “Hij deed dit zichzelf aan.”

Jack kwam het gebouw uit, schouders gebogen, ouder lijkend dan zijn 35 jaar.

Hij liep in mijn richting, maar stopte toen hij mijn blik zag.

“Ik heb je nooit willen kwetsen,” zei hij.

Ik lachte — een kort, bitter geluid. “Je bedoelde alleen dat ik het nooit zou ontdekken.”

“Lauren—”

“Bewaar het,” zei ik. “Je omgangsregeling staat in de papieren. Zorg dat je vrijdag op tijd bent om de kinderen op te halen.”

Ik liet hem daar achter, alleen met zijn spijt.