Składniki:
200 ml wody
1 gałązka imbiru (około 80 g)
1 łyżeczka naturalnego żelu aloesowego
1 łyżka soku z cytryny
Instrukcja:
W rondlu zagotuj wodę na małym ogniu.
Dodaj imbir i gotuj na wolnym ogniu przez 10 do 15 minut. Zdjąć z ognia i pozostawić do lekkiego ostygnięcia.
Dodać żel aloesowy i sok z cytryny.
Przecedzić miksturę przez drobne sitko.
Przechowywać tonik w lodówce do 2 tygodni.
Nakładać tonik za pomocą wacika na twarz i szyję rano i wieczorem, aby uzyskać naturalny efekt liftingu. Imbir ujędrnia skórę, poprawiając jej teksturę i elastyczność.
Korzyści ze składników
Imbir: To kłącze znane jest ze swoich właściwości antyoksydacyjnych i przeciwzapalnych. Ujędrnia skórę i poprawia jej elastyczność, zapewniając naturalny efekt liftingu.
Żel aloesowy: Oprócz właściwości nawilżających, aloes pomaga zachować młodość i piękno skóry.
Sok z cytryny: Oprócz właściwości tonizujących, promuje naturalny blask skóry.
Dodatkowe wskazówki
Aloes jest cenny nie tylko ze względu na liście. Skórka aloesu ma również silne działanie nawilżające. Możesz wykorzystać miąższ pozostały na liściach do nawilżenia skóry.
Możesz przechowywać preparat z aloesu z 200 ml octu jabłkowego w chłodnym, ciemnym miejscu przez 10 dni i stosować go 2 do 3 razy w tygodniu, aby intensywnie nawilżyć skórę.
Zadbaj o swoją skórę, stosując te proste, naturalne sposoby. Przy regularnym stosowaniu szybko zauważysz znaczną poprawę jędrności i blasku skóry. Twoje naturalne piękno będzie jeszcze bardziej podkreślone.
Yo Make również polubił
Rozumiała, że jej syn i synowa chcą się jej pozbyć, ale nie wiedzieli, z kim mają do czynienia.
Moja szwagierka powiesiła piękną mobilną mobilną nad łóżeczkiem mojego noworodka. Mój czteroletni pasierb krzyczał z przerażenia. Jego okrzyki „Niebezpiecznie!” ignorowaliśmy jako zwykłą zazdrość, aż w końcu podążyliśmy za jego przerażonym spojrzeniem i dostrzegliśmy cienką, niewidzialną nić, która zmroziła nam krew w żyłach…
O szóstej rano moje drzwi wejściowe zaczęły się trząść, jakby ktoś próbował wytrącić mi z zawiasów całe życie. Synowa krzyczała moje imię, jakby dom już do niej należał. Dziesięć minut później mój jedyny syn był na ganku w marynarce i butach roboczych, ściskając młot kowalski i krzycząc: „I tak się dostanę – z drzwiami czy bez”. Nie wiedzieli, że poprzedniej nocy wymieniłam wszystkie zamki w tym nowojorskim domu… i nie byłam już kobietą, którą myśleli, że mogą zrównać z ziemią. Jestem Mary, 68 lat, wdowa i babcia. Trzy miesiące temu otworzyłam te same drzwi, żeby „pomóc im przez kilka tygodni” po tym, jak „stracili mieszkanie”. Gotowałam dla nich, ułożyłam wnuki w tej samej rozgwieżdżonej sypialni, którą mój zmarły mąż kiedyś pomalował dla naszego syna i mówiłam sobie, że to tylko tymczasowe. Potem „tymczasowi” zaczęli wyrzucać moje zasłony, bo były „za stare”, malować ściany, bo mój brzoskwiniowy kolor był „przygnębiający”, chować zdjęcia męża w pudełkach, wrzucać jego kolekcję jazzu do śmieci i po cichu zastępować mój dom salonem wystawowym, który wyglądał jak Tanya. Kiedy protestowałam, byłam „sentymentalna”. Kiedy płakałam nad tym, co wyrzucili, byłam „dramatyczna”. Kiedy wahałam się, czy pozwolić im sprzedać rzadką porcelanę, którą mąż mnie zaskoczył po podróży służbowej do San Francisco – wycenioną na dziesiątki tysięcy dolarów, sprzedaną za ułamek – nagle stałam się „samolubną staruszką, która kochała swoje rzeczy bardziej niż rodzinę”. Potem nadeszła fałszywa panika medyczna. „Specjalista” w prywatnej klinice. Drżący głos o „dziwnym krwawieniu”. 120 000 dolarów, które pospiesznie wyciągnęłam z ziemi, którą mąż kupił na prowincji w Pensylwanii „na wypadek, gdybyśmy kiedyś chcieli mieć własny kawałek ziemi”. Dwa tygodnie później sąsiadka mimochodem wspomniała, że widziała moją synową wychodzącą z kliniki chirurgii plastycznej z nowym nosem i torbami na zakupy. Wtedy ziemia zaczęła się trząść. Ale noc, w której wszystko naprawdę się zawaliło, nadeszła o 2:37 nad ranem, kiedy zeszłam na dół po szklankę wody do tego cichego domu w Riverdale i usłyszałam, jak mój syn na podwórku zgadza się, że „żyłam wystarczająco długo”, że „zasługiwali na ten dom” i że do lata schowają mnie w okazyjnym domu opieki, podczas gdy oni sprzedadzą nieruchomość wartą miliony i zaczną nowe życie. Myśleli, że jestem słaba. Myśleli, że jestem samotna. Myśleli, że 68-letnia wdowa woli się poddać, niż walczyć. Więc kiedy mój syn podniósł ten młot kowalski nad moje drzwi, a mój prawnik stanął za mną i powiedział: „Czekaj, ja się tym zajmę”, odsunąłem nową zasuwę, otworzyłem drzwi… i patrzyłem, jak ich twarze bledną, gdy zobaczyli, kto dokładnie stoi obok mnie – i w jednej sekundzie zdali sobie sprawę, że wszystko, co planowali, właśnie legło w gruzach. To nie jest tylko historia o „trudnej” teściowej i chciwej synowej. To historia o tym, co się dzieje, gdy miłość staje się bronią.Kiedy „rodzina” staje się pretekstem do przekraczania wszelkich granic. Kiedy całe życie poświęceń traktowane jest jak zadatek na cudzy komfort. Chodzi o każdego rodzica i dziadka, którym wmówiono, że są „zbyt wrażliwi”, „zbyt przywiązani”, „zbyt staroświeccy”, podczas gdy ich wspomnienia, oszczędności i dom są powoli przejmowane w imię „pomocy”. Chodzi o to, że pewnego dnia budzisz się i zdajesz sobie sprawę, że nie poznajesz własnego domu… ani dziecka, które wychowałeś. Chodzi też o coś cichszego – ale potężnego: moment, w którym przestajesz błagać o szacunek i zaczynasz zachowywać się tak, jakby na niego zasługiwałeś. Moment, w którym przypominasz sobie o swoim wieku, nie jest słabością, lecz dowodem. Dowodem na to, że przeżyłeś zbyt wiele, by pozwolić komukolwiek zmienić resztę twojej historii bez twojej zgody. Jeśli kiedykolwiek czułeś się powoli wymazywany we własnym domu, pod presją „bycia wdzięcznym”, gdy ktoś depcze twoje granice, lub wpędzany w poczucie winy za samo pragnienie szacunku, ta historia jest dla ciebie. Nie jesteś szalony. Nie jesteś samolubny. Chęć zapewnienia bezpieczeństwa, godności i spokoju w miejscu, w którym śpisz, to nie „przesada” – to absolutne minimum. Daj znać w komentarzach:👉Czy kiedykolwiek musiałeś/aś wyznaczyć twardą granicę w kontaktach z własną rodziną? 👉Co TY byś zrobił/zrobiła, stojąc za tymi drzwiami z całym swoim życiem na szali? I daj mi znać, skąd oglądasz – z miasta czy ze wsi. Chętnie zobaczę, jak daleko zajdzie historia Mary. Pełna historia znajduje się w pierwszym komentarzu.
Składniki strudla z kremem z ciasta francuskiego: