Nazywał ją żałosną służącą i odszedł do innej. Lecz gdy wrócił, spotkała go niespodzianka, której się nie spodziewał

Nasz tato odszedł i o nas zapomniał, powiedział młodszy. Fajnie by było mieć tatę, który zostałby.

I tak Wojtek stał się rodziną. Uczył chłopców grać w piłkę, pomagał w lekcjach, naprawiał półki, śmiał się z nimi. Dom znów ożył. Minęły lata. Chłopcy stali się mężczyznami. Tomek zakochał się i poszedł po radę do Wojtka. Wtedy zadzwonił dzwonek.

W drzwiach stał Darek.

Byłem głupcem. Przyjmij mnie z powrotem. Zacznijmy od nowa

Wynoś się, przerwał Tomek.

Tak mówisz do ojca?!, wrzasnął Darek.

Nie odzywaj się tak do mojego syna, powiedział stanowczo Wojtek.

Nie potrzebujemy cię, dodał młodszy. Mamy już tatę.

Zamknęli drzwi. Na zawsze.

Katarzyna stała tam, patrząc na tych trzech mężczyzn swoich obrońców, swoją rodzinę, którą zbudowała krwią, potem i łzami. I wreszcie była szczęśliwa.

Życie nauczyło ją, że prawdziwa siła nie bierze się z cierpienia, ale z miłości, która przetrwała najcięższe próby.