Nigdy nie zapomnę tego dnia na moim baby shower, kiedy byłam w ósmym miesiącu ciąży. Mój mąż zszokował wszystkich, dając swojej matce 10 000 dolarów, które zaoszczędziliśmy na dostawę. Kiedy próbowałam go powstrzymać, krzyknął wściekle: „Jak śmiesz mnie powstrzymywać?!”.

Podczas procesu Javier próbował wszystkiemu zaprzeczyć. Twierdził, że to był „wypadek” i że matka jedynie próbowała go bronić. Jednak zdjęcia, zeznania i raporty medyczne mówiły same za siebie. Carmen została skazana za napaść z użyciem przemocy i zabójstwo. Javier otrzymał łagodniejszy wyrok za nieudzielenie pomocy.

Kiedy zobaczyłam ich w kajdankach, nie poczułam radości. Tylko pustkę. Straciłam córkę, dom i osobę, którą myślałam, że znam.

Po procesie przeprowadziłam się do małego mieszkania z widokiem na morze. Spędzałam godziny wpatrując się w fale. Czasami wyobrażałam sobie Lucíę biegnącą po piasku. Innym razem po prostu płakałam.

Ale pewnego dnia coś się zmieniło. Otrzymałem list. Nie miał adresu zwrotnego, ale rozpoznałem pismo. Był od Javiera.

„Mario” – brzmiał list – „wiem, że nie zasługuję na twoje przebaczenie. Ale chcę, żebyś poznała prawdę. Moja matka mnie szantażowała. Groziła, że ​​mnie zrujnuje i ujawni coś z mojej przeszłości, jeśli nie dam jej pieniędzy. Tego dnia, kiedy cię naciskała, nie wiedziałam, jak zareagować. Zamarłam. Nie śmiałam się… Byłam w szoku. Przysięgam, że nie chciałam, żeby to się stało”.

Czytałem ten list w kółko. Czy kłamał? Czy to była kolejna manipulacja? Nie wiedziałem. Ale coś we mnie drgnęło. Nie chodziło o przebaczenie, ale o potrzebę zrozumienia. Postanowiłem odwiedzić go w więzieniu.

Kiedy go zobaczyłam, postarzał się. Jego oczy nie były już oczami człowieka, którego znałam. „Mario, przepraszam” – mruknął.

„To nie ja przepraszam” – odpowiedziałem chłodno. „Bo twoje milczenie zabiło naszą córkę”.

Jego oczy napełniły się łzami. Przez sekundę dostrzegłam w nim coś ludzkiego, ale nie na tyle, by ukoić ból. Wstałam i wyszłam. Przy bramie więzienia wzięłam głęboki oddech. Po raz pierwszy nie czułam nienawiści. Poczułam wolność.