Obudziłam się ze śpiączki w pustym pokoju szpitalnym, z notatką od mojego ojca miliardera: „Przestaliśmy płacić. Powodzenia…”. Trzy godziny później przyszedł prawnik mojej matki z prezesem Wall Street i powiedział mi, że teraz kontroluję majątek, który próbowali mi ukraść.

„Opowiedz im o swoich sukcesach. Porozumienie Szanghajskie…”

Usta Dereka otwierały się i zamykały jak u ryby.

“Ja… Konsultanci…”

„Jak nazywał się ten klient?” zapytałem cicho.

Milczenie Dereka było ogłuszające.

„Pan Chen z Harmony Logistics” – wyjaśniłem. „Przepraszam, panie Smith z Harmony Logistics. Spotkaliśmy się 17 razy na wideokonferencji. Nie spotkał się pan z nim ani razu, bo był pan w Las Vegas”.

“Wiktoria.”

Richard kurczowo trzymał się wszystkiego.

„Nadal jesteś prezesem wykonawczym”.

Wiktoria powoli wstała, a jej opanowanie zostało zaburzone.

„Ja… muszę porozmawiać z moim prawnikiem.”

„Twój prawnik jest tutaj” – powiedziałem, wskazując na mężczyznę, który odprowadził ją do szpitala. „Czy zechciałby pan wyjaśnić wszystkim, jak próbował mnie pan przekupić 50 000 dolarów, żebym zniknął?”

Prawnik szybko odsunął się od Victorii, dosłownie cofając się o krok.

Richard podjął ostatnią, desperacką próbę.

„Złożę skargę. Wszystkich was wymorduję”.

„Za jakie pieniądze?” zapytał Thomas Mitchell. „Twoje aktywa są powiązane z twoją pozycją. Pozycją, której już nie posiadasz”.

Richard Colton, człowiek, który zbudował imperium na kościach mojej matki, poniósł porażkę na własnej scenie.

Poczekałem, aż chaos ucichnie, po czym przemówiłem tym samym opanowanym tonem, którego nauczyłem się przez piętnaście lat, aby znosić obelgi.

„Richard, nie jestem tu po zemstę. Jestem tu po to, by naprawić krzywdy”.

W pokoju zapadła cisza. Wszyscy pochylili się do przodu.

Masz dwie możliwości. Możesz się bronić. Zatrudnić prawników, wciągnąć firmę w skandal, obserwować gwałtowny spadek ceny akcji, próbując udowodnić, że twoje kłamstwa były prawdą. Albo możesz pogodzić się z płynnym przejściem.

„Łaskawy” – wyrzucił z siebie.

„Zachowujesz swoje udziały. Utrzymujesz rolę doradczą. Ratujesz twarz, ogłaszając, że to była zaplanowana sukcesja, którą zorganizowałeś, aby sprawdzić zdolność firmy do przejęcia władzy”.

Opublikowałem przygotowane oświadczenie.

„Marcus ustalił warunki. Możesz stąd wyjść jako strategiczny wizjoner, który dostrzegł talent swojej córki, albo jako oszust złapany na gorącym uczynku”.

Wszyscy w pokoju wstrzymali oddech.

„Porozumienie szanghajskie uratowało firmę” – kontynuowałem. „Ekspansja europejska podwoiła nasze przychody. Integracja ze sztuczną inteligencją zapewniła nam pozycję na kolejną dekadę. Te sukcesy są niezaprzeczalne, niezależnie od tego, czyje nazwisko widnieje na ich nazwiskach. Najważniejsze jest to, że firma założona przez Elizabeth Smith nadal prosperuje”.

Głos zabrał James Harrison.

„Goldman Sachs wspiera płynne przejście. Rynek lepiej reaguje na planowaną sukcesję niż na zamach stanu”.

„Masz pięć minut na decyzję” – powiedziałem. „Potem Catherine Brooks opublikuje swoją historię w jednej lub drugiej wersji – wybór należy do ciebie”.

Victoria chwyciła Richarda za ramię.

“Zaakceptuj ofertę.”

Derek szybko skinął głową.

„Tato, proszę. Weź to.”

Richard rozejrzał się po pokoju: członkowie zarządu, którzy się przeciwko niemu odwrócili, inwestorzy, którzy wszystko dokumentowali, prasa gotowa go zniszczyć.

„Zaplanowałeś to” – powiedział mi.

„Nie” – odpowiedziałem. „Mama zrobiła to 15 lat temu. Ja po prostu realizuję jej ostatnią strategię”.

Po raz pierwszy w życiu widziałem, jak Richard Colton przyznał, że został zdeklasowany.

Thomas Mitchell powrócił do mikrofonu.

„Musimy sformalizować tę transformację. Wzywam do głosowania nad proponowanym planem sukcesji”.

Słowa zostały wyświetlone na ekranie.

Richard Colton: Powołany na stanowisko przewodniczącego Rady Doradczej.
Francis Colton: Członek Rady Dyrektorów, Przewodniczący ds. Rozwoju Strategicznego.
Derek Colton: Przeniesiony na stanowisko Dyrektora ds. Operacji Regionalnych.
Victoria Colton: Dobrowolna rezygnacja ze standardową odprawą, natychmiastowy audyt wszystkich transakcji z przeszłości.

„Panie Colton” – powiedział Thomas do Richarda. „Czy akceptuje pan te warunki?”

Richard milczał przez dłuższą chwilę. Cała sala balowa wstrzymała oddech. W końcu Victoria szepnęła mu coś natarczywie do ucha, a on z goryczą skinął głową na znak zgody.

„Powiedzmy sobie jasno: Richard Colton akceptuje zmianę” – oznajmił Thomas. „Czy wszyscy członkowie zarządu się z tym zgadzają?”

Piętnaście rąk podniosło się jednogłośnie.

„Akcjonariusze?” – zapytał Thomas zgromadzenie. „Oznaka poparcia?”