Otrzymawszy ogromny spadek, Irina postanowiła wystawić męża na próbę: powiedziała mu, że jej rodzice stracili wszystko i że następnego dnia się do nich wprowadzą. Ale następnego ranka nie mogła uwierzyć w to, co zobaczyła…

Anna siedziała w kancelarii notarialnej, nie mogąc uwierzyć w to, co słyszała. Jej wujek, Mikołaj, z którym prawie nie rozmawiała przez ostatnie dziesięć lat, zostawił jej cały swój majątek. W jego skład wchodziło mieszkanie w centrum Kijowa, dacza w obwodzie kijowskim, dwie nieruchomości komercyjne i konto bankowe z dwudziestoma ośmioma milionami hrywien.

„Jesteś jedynym spadkobiercą” – powtórzył notariusz. „Twój wuj był kawalerem i nie miał dzieci; wszystko przechodzi na ciebie”. Anna wyszła z gabinetu oszołomiona.

Dwadzieścia osiem milionów, plus nieruchomości warte co najmniej kolejne czterdzieści milionów. W sekundę stała się bogatą kobietą. W samochodzie wyciągnęła telefon, chcąc zadzwonić do męża, Siergieja, ale jej ręka zamarła na ekranie.

Byli małżeństwem od trzech lat, poznali się w pracy. Siergiej był czarujący, troskliwy i opiekuńczy. Przynajmniej tak mu się z początku wydawało.

Ale przez ostatnie sześć miesięcy Anna zauważyła coś dziwnego. Siergiej stał się bardziej zdystansowany, częściej zostawał w pracy po godzinach i mniej interesował się jej życiem. Dwa tygodnie temu przypadkiem zobaczyła na jego telefonie rozmowę z kimś o imieniu Swieta – nic wulgarnego, ale zbyt przyjacielską dla zwykłych współpracowników.

Zapytała go wprost. Zaprzeczył, mówiąc, że to tylko koleżanka z pracy, a Anna jest paranoiczką. Ale posmak pozostał.

Siedząc w samochodzie z dokumentami spadkowymi, Anna zaczęła się zastanawiać. Co by było, gdyby mogła ją sprawdzić, dowiedzieć się, kim naprawdę jest jej mąż? Czy ją kocha, czy też trzymają go przy sobie tylko wygoda i przyzwyczajenie?

Odpaliła samochód i pojechała do domu. Po drodze w jej głowie zrodził się plan. Musiała poznać prawdę.

Siergiej wrócił z pracy o ósmej wieczorem. Anna siedziała na kanapie z zaczerwienionymi oczami i chusteczką w dłoniach. Rzucił teczkę i podszedł do niej.

„Anno!” krzyknął. „Co się stało?”