Paraliż senny: przyczyny, objawy, ryzyko, leczenie

To stosunkowo ciężkie zaburzenie snu objawia się wyraźną sennością w ciągu dnia, występującą kilka razy dziennie lub kilka razy dziennie, oraz niezdolnością do przeciwstawienia się senności, nawet w okresach czuwania, często związaną z nagłym osłabieniem mięśni (tzw. katapleksją). Narkolepsji czasami towarzyszą sny, które wydają się całkowicie realne, halucynacje występujące podczas zasypiania i budzenia się oraz paraliż senny. Według raportu College of Teachers in Neurology dotyczącego zaburzeń snu u dzieci i dorosłych, 50% osób z narkolepsją cierpi na nawracający paraliż senny.
Stosowanie niektórych substancji chemicznych (leków, niektórych rodzajów leków, a nawet wzmacniaczy smaku dodawanych do żywności)
Co robić w przypadku paraliżu sennego: Kiedy się skonsultować?
Paraliż senny, o ile nie towarzyszy mu narkolepsja, nie jest poważną chorobą. Może jednak być źródłem lęku, zwłaszcza u dzieci. Najlepiej byłoby nauczyć się technik relaksacyjnych, które pomogą Ci lepiej sobie radzić i uniknąć ataków paniki za każdym razem, gdy wystąpią. Praktykując ćwiczenia oddechowe, ucząc się kontrolować emocje i kojarząc tę ​​chwilę z przyjemnymi obrazami, możesz nawet przekształcić ją w pozytywne doświadczenie „snu na jawie”!

Uważaj, aby nie dać się zwieść pseudonaukowcom i prawdziwym szarlatanom, którzy chcieliby wmówić ci, że paraliż senny to sposób, w jaki duchy komunikują się z tobą. Paraliż senny nie jest przejawem zjawisk paranormalnych, a jedynie wynikiem znanego procesu chemicznego.

Sesje relaksacyjne mogą pomóc ci go pokonać. Jeśli przyczyną są głębokie lęki, często konieczna jest psychoterapia.

Jak zapobiegać paraliżowi sennemu?
Biorąc pod uwagę czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia paraliżu sennego, sposoby zapobiegania są stosunkowo proste – oczywiście, o ile nie występuje narkolepsja:

Zadbaj o higienę snu: Staraj się kłaść spać i budzić się o tej samej porze każdego dnia, nawet w weekendy. Najlepiej kłaść się spać, gdy nadchodzi sen, a nie walczyć z nim, i budzić się, gdy jesteś w pełni rozbudzony.
Ćwicz medytację lub relaksującą aktywność fizyczną, aby nauczyć się technik radzenia sobie ze stresem i lękiem.
Jeśli przyjmujesz leki, które negatywnie wpływają na zaburzenia snu, zapytaj lekarza, który je przepisał, czy istnieją alternatywy. Zachowaj jednak ostrożność i nigdy nie przerywaj leczenia bez zgody lekarza.
Źródła:

The Swiss Medical Journal, College of Neurology Educators, National Institute of Health and Medical Research, dr Royant-Parola

Dziękujemy za odwiedzenie strony internetowej