Pieniądze znikały z portfela mojego męża – aż pewnej nocy wstałam, żeby wziąć wodę i odkryłam szokującą prawdę

Kiedy Joseph się do mnie wprowadził, nie tylko do mnie, ale i do mojej matki. Nie miałam pojęcia, że ten układ ostatecznie ujawni prawdziwą naturę kogoś, na kim bardzo mi zależało.

Joseph i ja mieliśmy po 32 lata, byliśmy świeżo zaręczeni i na tyle optymistyczni, by myśleć, że mieszkanie z matką będzie tylko chwilowym przystankiem. Uzgodniliśmy, że potrwa to najwyżej kilka miesięcy.

Tylko dla przykładu.
Celem było zaoszczędzenie pieniędzy, kupno własnego mieszkania i dalsze działania.

Dom mojej matki nie był duży. Był to wygodny, trzypokojowy dom na przedmieściach i choć przestrzeń nie była ogromna, matka rekompensowała to życzliwością. Zaoferowała nam pokój gościnny, każdego wieczoru skrupulatnie przygotowywała kolację, a nawet robiła pranie, bez proszenia!

Można by pomyśleć, że to fantastyczne, ale ściany były cienkie, a atmosfera przepełniona napięciem, takim, jakie odczuwa się, gdy troje dorosłych jest stłoczonych w pokoju zaprojektowanym na przyjemne weekendowe wizyty. Wydawało się, że zostajemy za długo, ale nie zaoszczędziliśmy wystarczająco dużo pieniędzy, żeby kupić coś wartościowego.

Zignorowałam więc intuicję i zostaliśmy u mamy.
Nie chodziło o to, że mama nie lubiła Josepha, czy odwrotnie; starał się utrzymywać przyjazne stosunki. To realistyczny mężczyzna, delikatny, ale spostrzegawczy. Mój narzeczony był typem, który zauważał rzeczy. Myślę, że dlatego to, co wydarzyło się później, było tak nieoczekiwane.
Dla przykładu
Pewnego wieczoru, kiedy jedliśmy spaghetti w kuchni, Joseph odłożył widelec w połowie żucia i powiedział: „Coś dziwnego się dzieje”.

Mama podniosła wzrok znad talerza i powoli żuła. „Co masz na myśli?”

„Moje pieniądze przepadły” – powiedział spokojnym, ale poważnym głosem.

Przy stole zapadła cisza, podczas której analizowaliśmy jego słowa.

„Z mojego portfela” – kontynuował.

Brwi mamy zmarszczyły się, jakby wisiały na zawiasach. „Zniknąć?” – zapytała.

„To już trzeci raz. Wczoraj miałem 3000 dolarów w kieszeni. Teraz mam 2500. To nie przypadek; ktoś za każdym razem bierze kilkaset.”

Siedziałem sparaliżowany, makaron zwisał mi z widelca.

Mama się śmiała, ale to taki śmiech, jaki ludzie wydają, kiedy za bardzo starają się udawać niewzruszonych.

„No cóż… może po prostu wydałeś trochę i zapomniałeś? Mi się to zdarza cały czas. Myślę, że mam pieniądze, a potem puf. Przepadły” – odpowiedziała mama.

Ale Joseph w to nie uwierzył. „Nie zapomniałem.”