Po ukończeniu studiów moi rodzice powierzyli rodzinny biznes mojej siostrze

Zmiana była głęboka. Moje ciało zaczęło wracać do zdrowia. Moje dłonie się zagoiły. Spałem. Ludzie pytali mnie o zdanie i go słuchali.

Mój ojciec próbował się ze mną skontaktować. Potem próbował prosić o radę. Powiedziałem, że nie. Nie z zemsty, ale dlatego, że odmówiłem dalszego zasilania systemu zbudowanego na moim poświęceniu.

Z czasem zbudowałem własny biznes. Powoli, po cichu, ale systematycznie. Dołączyli do mnie byli współpracownicy. Stworzyliśmy miejsce, w którym szacunek nie był zamieniany na zmęczenie.

Pewnego dnia przyszła moja siostra i oskarżyła mnie o „konkurowanie” z rodziną. Poprosiłem ją, żeby odeszła. Później przyszedł sam ojciec. Mówił o błędach, potem o potrzebach. Odpowiedziałem, że w końcu sam wybieram swoje życie.

Nie wygrałem z nimi. Nie przegrałem też.

Dokonałem wyboru.

Dowiedziałem się, że wartość człowieka nie zależy od tych, którzy przywłaszczają sobie jego pracę lub odsuwają go na boczny tor, kiedy mu to pasuje. Buduje się ją na tym, co człowiek potrafi robić, na tym, co oferuje, a przede wszystkim na tym, czego postanawia nie dawać za darmo.