Podczas mojego baby shower moja teściowa próbowała przejąć kontrolę nad wyborem imienia dla mojego dziecka. Gdy odmówiłam, rozrzuciła prezenty. Jednak kilka minut później prawda wyszła na jaw i policja ją wyprowadziła.

Idealne popołudnie
Późnopopołudniowe słońce zalewało ogród Chloe i Marka, malując przyjęcie delikatnym złotem. Pastelowe balony kołysały się na delikatnym wietrze, a długi stół był zastawiony babeczkami i kanapkami, które wyglądały niemal zbyt idealnie, by je zjeść. Przyjaciele i rodzina zebrali się na trawniku, a ich śmiech był ciepły i radosny.

Wyglądało to jak idealny baby shower.

Jednak pod tą ładną powierzchnią kipiało napięcie. Jego źródłem była Diane, matka Marka.

Jastrząb w ogrodzie
Diane pojawiła się w kremowym garniturze, sztywnym i ostrym na tle pastelowej scenerii. Nie wyglądała jak gość na radosnym przyjęciu – wyglądała jak sędzia, przedzierając się przez tłum przenikliwym wzrokiem.

Chloe, promieniejąca w białej sukience letniej, poruszała się z gracją, jednocześnie ukrywając zmęczenie. Przez lata znosiła komentarze Diane: „komplementy”, które ją raniły, ciągłe przypomnienia o byłej dziewczynie Marka, Sophii, drobne uszczypliwości pod adresem kariery Chloe.

„Dom wygląda… czysto, Chloe” – zauważyła Diane, muskając palcem nieskazitelny parapet. „Imponujące, biorąc pod uwagę tak skromną przestrzeń”.

Mark zawsze jej bronił. „Ona jest po prostu staromodna” – szeptał. „Nie przejmuj się tym”.

Ale Chloe wiedziała lepiej.

Prezent z nitkami
Gwar przybrał na sile, gdy pojawił się dostawca z ogromnym koszem prezentowym owiniętym w lśniące złoto. Był przepełniony designerskimi ubrankami dla dzieci i srebrną grzechotką. Kartka była podpisana przez Sophię, dawną licealną miłość Marka.

Oczy Diane rozbłysły. „Patrzcie wszyscy!” – zawołała. „Od Sophii! Taka troskliwa dziewczyna, zawsze taka hojna. Ma taki wykwintny gust. Prawdziwa klasa.”

Znaczenie było jasne: Sophia była wszystkim, czym Chloe nie była.

Uśmiech Chloe nie zgasł, ale jej dłoń musnęła torebkę u boku. W środku znajdowała się zapieczętowana koperta z szarej tektury. Zatrudniła prywatnego detektywa. Miała dowód. Czekała na odpowiedni moment.

Imię wyjawione
Po otwarciu prezentów Diane wstała, stukając nożem w szklankę. Tłum ucichł.

„Skoro już zobaczyliśmy te śliczne drobiazgi” – powiedziała, machając lekceważąco ręką – „czas na najważniejszy prezent – ​​nazwisko rodowe”. Spojrzała tylko na Marka. „Zdecydowałam i wiem, że Mark się zgodzi, że dziecko otrzyma imię Arthur, po dziadku”.

To nie była sugestia. To był dekret.

Wzrok Chloe zwrócił się ku Chloe. Wzięła spokojny oddech. „To przemyślany pomysł, Diane. Ale Mark i ja już wybraliśmy imię. Podzielimy się nim, kiedy urodzi się nasz syn”.

Odmowa zburzyła fasadę Diane. Jej twarz wykrzywiła się z wściekłości.

Załamanie
„Nie masz prawa!” syknęła Diane. „To dziecko to Harrington – mój wnuk!”

A potem z krzykiem rzuciła się na stół z prezentami. W szaleńczym ruchu strąciła prezenty i kartki na podłogę. Papier do pakowania się podarł, pudełka się rozpadły. Goście z zapartym tchem cofnęli się.

Chwyciła ciężki kryształowy wazon, jej oczy płonęły. Z wściekłym krzykiem rzuciła nim o ceglaną ścianę, zaledwie kilka stóp od Chloe. Wazon rozprysł się na błyszczące odłamki.

Mark rzucił się naprzód. „Mamo! Stój! Co ty robisz?”