Podczas odbioru ze szkoły rodzice otworzyli okno i powiedzieli mojemu 6-letniemu synowi, żeby „szedł do domu w deszczu jak bezdomny”. Tego wieczoru otworzyłem aplikację bankową i zakończyłem cztery lata finansowania ich życia.

Historia tej zdrady sięgała wielu lat wstecz, przeplatała się ze schematami, którym nie potrafiłem się przeciwstawić.

Moi rodzice zawsze faworyzowali Mirandę. Była młodszą córką, tą, która trzymała się blisko domu, tą, która pierwsza dała im wnuki. Kiedy pięć lat temu wyszła za mąż za Quentyna, potraktowali to jak królewski ślub.

Moje małżeństwo z Davidem trzy lata później spotkało się co najwyżej z uprzejmym aplauzem.

Ale faworyzowanie to jedno. To okrucieństwo wobec Lily przekraczało wszelkie granice.

Po tym, jak wsadziłem Lily do ciepłej kąpieli, zrobiłem jej gorącą czekoladę, osuszyłem jej łzy i obiecałem, że jeśli nie będzie chciała, nigdy więcej ich nie zobaczy, usiadłem przed laptopem.

Wściekłość, która narastała w czasie jazdy do domu, przekształciła się w coś ostrego i celowego.

Otworzyłem aplikację bankową i zacząłem przeglądać transakcje.

Przez ostatnie cztery lata regularnie wpłacałem pieniądze na utrzymanie rodziców. Kiedy mój ojciec przeszedł na wcześniejszą emeryturę z powodu wypadku przy pracy, jego emerytura nie wystarczała na utrzymanie ich stylu życia.

Bez wahania podjęłam tę decyzję, bo tak właśnie postępuje się w stosunku do rodziny.

Trzy tysiące dolarów miesięcznie na ratę kredytu hipotecznego, kolejne osiemset na ratę za samochód. Opłacałem ich składki na ubezpieczenie zdrowotne po sześćset dolarów miesięcznie, opłaty do wspólnoty mieszkaniowej, rachunki za media w miesiącach zimowych, a nawet ich cholerne członkostwo w klubie golfowym, żeby moja matka mogła grać w tenisa z przyjaciółmi.

Łącznie wysyłałem im prawie sześćdziesiąt tysięcy dolarów rocznie.

A Miranda?

Ja też ją puszczałem.

Kiedy dwa lata temu firma kontraktowa Quentyna popadła w tarapaty, zacząłem pomagać w opłacaniu czesnego ich dzieci w prywatnej szkole. Dwanaście tysięcy dolarów za dziecko rocznie. Pokryłem koszt leasingu samochodu Mirandy, kiedy chciała przesiąść się na luksusowego SUV-a. Opłaciłem rodzinne wakacje, na które nawet mnie nie zapraszano – wyjazdy, podczas których rodzice zabierali rodzinę Mirandy do domków na plaży i górskich kurortów, tłumacząc się ograniczoną przestrzenią, gdy pytałem, czy mogę do nich dołączyć.

Liczby przesuwały się przed moimi oczami.