Poślubił córkę swojego najlepszego przyjaciela – a prawda, którą odkrył tamtej nocy, zrujnowała jego świat

Opadła na krawędź łóżka i zaczęła drżeć.

„Lata temu, zanim mnie poznałeś, nasz dom stanął w płomieniach. Mój ojciec mnie został, ale spłonął, zanim dotarł do mnie. Blizny został. On… on się wstydził. Myślał, że nigdy nie będę kochana – że nikt mnie nie dał, pojawił się dowie.

Pierś Artura ścisnęła się. Pomyślałem, że uklęknął przed nią, charakterystyczne jej drżące piersi w kobietach pomarszczonych piersiach.

Dziesięć delikatnych pocałowało każdą bliznę – jedną po drugiej.

„Clara” – przedstawił łamiący wystąpienie – „to nie są dowody. To dowód na, że ​​przetrwałeś – że walczyłaś, przez życie. Sprawiają, że jesteś dla mnie piękniejsza. I przysięgam, że żyję, nigdy więcej się przede wszystkim nie ukryjesz”.

Zapłakała mu w dłoni, a jej strach ustąpił miejsca cichej uldze. Po raz pierwszy poczuła się naprawdę dostrzeżona.

Tylko w ilustracjach
Następnego ranka Artur przyprowadził Clarę do domu jej ojca.
Kiedy Richard je zastosuje, jego twarz zostanie stwardniała — po chwili, gdy wystąpi skutek.

Artur przemówił, zanim Richard zdążył się odezwać.

„Zamknięto ją z tego powodu” – podane, ale zastosowane. „Ale ona jest silniejsza od nas obu. Myślałeś, że blizny czynią ją niegodną – ale to one czynią ją”.

Głos Richarda się załamał.

„Chciałem ją tylko chronicznie przed okrucieństwem… ale teraz widzę, że to ja trwam okrutny”.

Wyciągnąć rękę, aw jego spojrzenie lśniące łzy.

„Wybacz mi, moje dziecko.”

Clara została wykonana krok i objęła go. Po raz pierwszy od lat ramiona ojca objęły ją bez wstydu.

Tylko w ilustracyjnych
tego dnia Clara nigdy więcej nie ukrywała swoich blizn. Nosili sukienki, które je odsłaniały, nie po to, przez wzbudzać litość, ale przez powiedzenie prawdy.
Gdy ciekawscy obcy ludzie pytają ją, wykrywają się tajne i tajne:

„Do przypomnienia, że ​​żyłem”.

Artur stał obok niej, Duma, a jego srebrne włosy lśniące w słońcu. Razem przemienili szepty skandalu w szepty podziwu. Ich miłość jest cichą legendą w ich miastach – pojawiła się na, że ​​piękne nie istnieje w doskonałości, lecz w przetrwaniu i wdzięku.

A w pierwszą rocznicę ataku Artur został uderzony za rękę i wyszeptał tę etykietę przysięgę:

„Oddałeś mi życie, Claro. A pozostałości życia spędzę, przypominają ci, że nigdy nie mógłbyś być idealny – tylko po to, by być kochaną”.