Rok stawania się kimś nowym

Kolejne miesiące przypominały naukę chodzenia od nowa. Niektóre dni były ciężkie. Inne pełne nieoczekiwanej siły.

Zacząłem terapię.
Znów wziąłem do ręki stary aparat.
Po raz pierwszy podróżowałem sam.

Spotkałem ludzi, którzy nie znali mojej przeszłości i nie patrzyli na mnie przez pryzmat tego, co się wydarzyło – widzieli mnie po prostu .

Gregory próbował się ze mną skontaktować kilka razy, ale nie odpowiadałem. Nie było już nic do wyjaśnienia. Zamknąłem te drzwi, żeby w końcu móc przejść przez inne.

Tessa i ja od czasu do czasu wymieniamy wiadomości. Teraz pracuje w małej piekarni i mówi, że odnalazła spokój w prostocie. Brzmi lżej. Swobodniej. I wierzę jej.

Patrząc wstecz, nie czuję już złości. Czuję jasność.

Czasami zdrada nie kończy życia.
Czasami je budzi.

 Pytanie, które pozostaje

Nawet po tym wszystkim, jedna myśl nadal mnie porusza w spokojne noce:

Ile znaków przeoczyłem, bo chciałem wierzyć w to, co najlepsze?

Miłość może dać nam nadzieję, ale nadzieja nie powinna wymagać ślepoty.

Teraz uważniej słucham cichych emocji we mnie.
Działam, gdy coś wydaje się nie tak.
Ufam swojemu głosowi.

Dzień, w którym powiedziałam przed tym apartamentowcem: „Jestem żoną Gregory’ego Aldena”, był dniem, w którym moje życie naprawdę zaczęło się od nowa. Gdybym nie wypowiedziała tych słów, być może nadal żyłabym w historii, którą ktoś inny dla mnie napisał.

Teraz piszę swoją własną.

A jeśli ktoś czytający to ma wątpliwości, z którymi boi się zmierzyć, wiedz, że:

Prawda może być bolesna, ale życie bez niej jest cięższe.