„Pracownicy jedzą w kuchni” – powiedziała narzeczona prezesa, zabierając mi talerz na weselu. Uśmiechnęłam się i wyszłam. Prezes pobiegł za mną: „Dokąd idziesz?”. Wskazałam na salę: „Masz 15 minut, żeby się oddalić”.

Odwzajemniłem uśmiech.

„W kuchni.”

Następnego ranka słońce wzniosło się nad Zatoką niczym złota moneta rzucana na niebo.

Siedziałem na balkonie z kawą i iPadem.

Internet się rozpadał.

Klip vlogera osiągnął liczbę 4 000 000 wyświetleń w ciągu nocy.

Ślub prezesa zarządu odwołany w połowie toastu wzniesionego przez właściciela hotelu. #Karma #Standardy #PracownicyJedząWKuchni

Komentarze posypały się lotem błyskawicy:

Zachowanie królowej.

Poczekaj — czy to Jordan Fields, ten facet, który zwolnił 500 osób na Zoomie?

Napis „Pracownicy jedzą w kuchni” powinien znaleźć się na koszulce.

Rezerwacje na przyszły sezon wzrosły o 400% przed południem.

Ludzie nie widzieli we mnie złoczyńcy.

Postrzegali mnie jako strażnika norm.

Azure Coast stał się hotelem, w którym można było się bawić i dowiadywać ciekawych rzeczy.

I najwyraźniej ta nisza okazała się lukratywna.

Sarah zapukała, uśmiechając się szeroko. „Masz przesyłkę”.

Postawiła pudełko na stole.

Z biura Jordana.

W środku: podpisane przez kontrargument potwierdzenie rozwiązania umowy, czek na kwotę 19 500 dolarów za uszkodzenie dywanu i notatka na tanim papierze, próbująca brzmieć szlachetnie.

Wyraziłeś swój pogląd.

Zgniotłem kartkę i wyrzuciłem do kosza.

Nadal uważał, że to kwestia sporna.

Nie było.

Chodziło o posprzątanie domu.

Sarah zawisła w drzwiach. „Poza tym… Astrid jest na topie na Twitterze”.

„Nie w dobrym tego słowa znaczeniu?” – zapytałem, popijając kawę.

Pokręciła głową z zachwytem. „Jej umowy sponsorskie spadają. Wszędzie jest filmik, jak rzuca się na vlogera”.

„Tragiczne” – powiedziałem i miałem to na myśli dokładnie tak, jak zabrzmiało.

Wpatrywałem się w spokojną, błękitną wodę.

Pomyślałam o kobiecie, którą kiedyś byłam – Valerie Fields, specjalistka od cateringu, płacząca w łazience, podczas gdy Jordan flirtował z inwestorami.

Chciałbym móc wrócić i jej powiedzieć:

Trzymać się.

Jest coraz lepiej.

Zadzwonił mój telefon.

Dawid.

„Val” – powiedział rozbawiony i wyczerpany – „mamy problem”.

„Co teraz?”

„Dzwonią trzy firmy technologiczne. Chcą u nas organizować przyjęcia świąteczne”.

“I?”

„Pytają, czy właściciel będzie obecny” – powiedział – „żeby wszyscy byli na miejscu”.

Zaśmiałem się.

„Powiedz im, że tak” – powiedziałem. „Ale cena właśnie wzrosła o 30%”.

„Jesteś bezwzględny” – mruknął Dawid.

„Jestem wydajny” – poprawiłem.

Zakończyłem rozmowę i oparłem się o balustradę balkonu.

Maria podniosła wzrok znad basenu i pomachała.

Odmachałem mu.

Astrid miała rację w jednej kwestii.

Pracownicy jedzą w kuchni.

Ale zapomniała o najważniejszym.

Kuchnia to miejsce, w którym przechowuje się noże.

A w moim domu wiemy dokładnie, jak je wykorzystać.