Rolnik wchodzi do hotelu, ale recepcjonista go lekceważy – gdy wyciąga telefon, wszyscy tego żałują…

Atmosfera stała się napięta, gdy recepcjonista celowo go zignorował i odmówił kontynuowania rozmowy.

Starszy ochroniarz obserwował scenę, czując się nieswojo, ale nie śmiejąc interweniować.

W głębi duszy wiedział, że ten rolnik nie jest awanturnikiem, a raczej bardzo spokojnym człowiekiem.

Gdy recepcjonista miał się odwrócić, rolnik niedbale wyciągnął telefon z kieszeni.

Był to lśniący, nowy model.

Wybrał kilka numerów i zadzwonił do kogoś.

Jego głos był spokojny, ale stanowczy: „Dzień dobry, jestem w holu pańskiego hotelu.

Wygląda na to, że personel mnie nie wpuści. Proszę zejść na dół i trochę mi pomóc”.

Kilka minut później winda się otworzyła.

Młody mężczyzna w eleganckim ubraniu rzucił się w jego stronę.

Gdy tylko go zobaczył, natychmiast się skłonił i odezwał się z szacunkiem: „Kiedy pan przyjechał bez uprzedzenia?

Dlaczego pan do mnie nie zadzwonił, żebym pana odebrał?”

W całym lobby hotelowym zapadła cisza.

Okazało się, że ten młody mężczyzna był kierownikiem hotelu – tym, którego szanowała cała załoga.

Kierownik zwrócił się do recepcjonistki z poważną miną: „To mój dobroczyńca.

To dzięki mojemu wujkowi moja rodzina ma to, co ma dzisiaj.

Od teraz będzie traktowany jak najważniejszy gość za każdym razem, gdy tu przyjedzie”.

Recepcjonistka zbladła i wyjąkała: „Ja… nie wiedziałam…”.

Rolnik tylko się uśmiechnął i machnął ręką: „W porządku, każdy czasami popełnia błędy.

Mam tylko nadzieję, że w przyszłości nie będziecie oceniać zbyt pochopnie – ani po ubraniu, ani po wyglądzie”.

Kierownik skrzyżował ramiona: „Gdyby mój wujek nie pożyczył wtedy mojemu ojcu pieniędzy, nasza rodzina nigdy nie podniosłaby się po tej katastrofie.

Ten hotel w ogóle by nie istniał.

Do końca życia nie zapomnę tej życzliwości”.

Słysząc to, cała sala wstrzymała oddech.

Prawda wyszła na jaw, a wszyscy byli zaskoczeni.