Rozumiała, że ​​jej syn i synowa chcą się jej pozbyć, ale nie wiedzieli, z kim mają do czynienia.

Ale kobieta wiedziała, że ​​zmartwienie nie pachnie tak mocno jak strach.
Widziała już to spojrzenie w oczach syna – tego dnia, kiedy zabrał jej klucze do domu, „żeby pomóc”.
Tym razem chciał wziąć coś więcej.

Ciecz dotknęła jej ust – ciepła, z goryczą metalu.
Spodziewała się, że jej oczy pociemnieją. A ciało osłabnie.
Ale zamiast tego stało się coś dziwnego:
zamiast bólu, pojawiła się jasność. Zamiast strachu, zimny spokój.
Nie stawiała oporu.