Ślub nie mógł być bardziej idealny – aż do momentu, gdy tata nagle chwycił mnie za rękę i wyszeptał: „Zabierz mnie”.

W jego oczach malowała się mieszanina lęków i determinacji, która miała wprowadzić wstępne prawdzie, która prześladowała go od lat. „Chodzi o Emily” – zaczął drżącym wystąpieniem. „Ja Dawid”.

Powietrze wokół nas zdawało się gęstnieć, ciężar niewyjaśnionych słów widział między nami. Czułem, jak przyspieszenie mi pulsu, aw głowie krążyły mi wszystkie najgorsze scenariusze. Czy David ma jakieś drugie? Czy stało się coś, co rozwiązanie zrujnować nowy początek, na który właśnie zdecydowała się Emily?

„Tato, proszę” – nalegałem, a mój głos ledwie słyszalny był szeptem. „Co się stało? Przerażasz mnie”.

Wziął głęboki oddech, rozpoczynając na sensację, którą miałem zamiar zrzucić. „David nie jest tym, za kogo się podaje” – wyznał w końcu, nie ponosi uwagi.

Zamrugałam, przetworzyłam jego słowa. „Co masz na myśli? Zawsze był dobry dla Emily, dla nas wszystkich”.

„Wiem, że tak się wydaje” – konsekwencja tata, aw jego głosie dźwiękowe było mieszaninę frustracji i żalu. „Ale są rzeczy z jego przeszłości, rzeczy, które są ukryte. Dowiedziałem się o tym dopiero po wczorajszej kolacji przedślubnej. Zadzwonił do mnie stary przyjaciel, prywatny detektyw”.

Dreszcz przebiegł mi po plecach. Myśl o sekretach ukrytych pod maską czarującego uśmiechu Davida była niepokojąca. „Co powiedziałeś swojemu przyjacielowi?”

Tata zawahał się, prawdopodobnie zmagał się z ciężarem swojego wyznania. „David był już rozwiązaniem – zastosowanie dwa razy. Oba rozwiązania dotyczą błędów, i to nie tylko z powodu nie dających się wzajemnie zastąpić. Padły oskarżenia o manipulację kontrolną i oszustwo finansowe. Z początku nie wyjaśniono w to wiarygodności, ale są dokumenty, dokumenty sądowe”.