Srebrny pas, zimny komentarz i moja cicha odpowiedź

Darnell uśmiechnął się szyderczo, widząc kilka siwych pasemek w moich włosach.

„Wyglądasz jak jakaś staruszka, która po prostu siedzi bezczynnie” – powiedział mój mąż i wyszedł do swojej młodej przyjaciółki.

Kiedy później wrócił po swoje papiery i znalazł moją notatkę, zbladł.

Witajcie w opowieściach Betty. Codziennie dzielę się tu nowymi historiami z życia i byłabym bardzo wdzięczna, gdybyście zasubskrybowali i polubili mój film. A teraz wróćmy do mojej historii. Jestem pewna, że ​​pokochacie ją, jeśli wysłuchacie jej do końca.

Aisha Harmon wchodziła po schodach na czwarte piętro, powoli i ciężko. Winda w jej apartamentowcu w centrum Chicago zepsuła się trzeci tydzień z rzędu. W prawej ręce ściskała podniszczoną skórzaną teczkę z planami. W lewej torbę z zakupami z lokalnego targu – mleko, chleb, coś na kolację. Nie potrafiła sobie nawet przypomnieć, co dokładnie udało jej się zgarnąć z półek w ciągu dziesięciu minut, które spędziła, pędząc przez sklep w drodze do domu.

Na podeście trzeciego piętra Aisha zatrzymała się, żeby złapać oddech. To był ciężki dzień. Spotkanie z prezesem zakładu przeciągnęło się do godziny 19:00. Później została do późna, aby sfinalizować obliczenia dla nowego projektu modernizacji linii produkcyjnej. Pan Charles Peterson, prezes Midwest Steelworks, zasugerował dziś rano, że wkrótce zostanie ogłoszony konkurs na stanowisko szefa działu zaawansowanych technologii, a jej kandydatura jest poważnie rozważana.

Ale teraz, stojąc na klatce schodowej ze ścianami łuszczącą się farbą, Aisha nie czuła nic poza głębokim wyczerpaniem.

Sięgnęła po klucze, otworzyła drzwi i od razu wyczuła napięcie w powietrzu.

Darnell był w domu.

Jego kurtka wisiała na wieszaku, a z salonu dobiegał dźwięk telewizora.

„Czemu się spóźniłaś?” Jego głos rozległ się, zanim Aisha zdążyła zdjąć buty na obcasie.

Pojawił się w drzwiach salonu, z rękami w kieszeniach dresu. Jego twarz była ściągnięta, a brwi zmarszczone.

„Utknęłam w pracy”. Aisha weszła do kuchni, kładąc torbę z zakupami na blacie. „Mieliśmy spotkanie. Jadłaś kolację?”

„Nie. Myślałam, że będziesz gotować.”

Aisha bezszelestnie wyciągnęła kurczaka z torby i zaczęła rozpakowywać resztę zakupów. Jej ręce poruszały się automatycznie, mimo że całe jej ciało błagało o odpoczynek.

„Zrobię coś szybko” – powiedziała cicho. „Za jakieś czterdzieści minut będzie gotowe”.

Darnell wszedł do kuchni, otworzył lodówkę i wyciągnął piwo. Puszka otworzyła się z sykiem.

„Czterdzieści minut” – powtórzył z szyderstwem. „Wróciłem do domu o szóstej. Czekam już dwie godziny, a ty wciąż się kręcisz po tej fabryce”.

Aisha poczuła znajomy ucisk w głębi duszy. Znała ten ton.

To był początek.