Starsza kobieta weszła do luksusowego salonu sukien ślubnych. Sprzedawca ją wyśmiał – wielki błąd

Pewnego spokojnego popołudnia do sklepu weszła starsza kobieta o imieniu Betty. Tego dnia panował niezwykły spokój — pracowali tylko Mike i jego kolega Cassey.

Betty zdecydowanie nie była typem klientki, do której sklep zazwyczaj trafiał. Jej ubrania były przestarzałe, a fryzura zaniedbana – daleka od tego, co można by nazwać „elegancką”. Ale Betty nigdy nie przywiązywała większej wagi do wyglądu. Ceniła piękno wewnętrzne bardziej niż zewnętrzne i nigdy nie była materialistką. Jej skromna praca rzadko dawała jej powód do odwiedzania sklepów takich jak ten.

Mimo to Betty postanowiła, że ​​na swój zbliżający się letni ślub postawi na swoim. Gdy weszła, Mike podniósł wzrok, zmarszczył brwi z dezaprobatą i wrócił do pisania SMS-ów.

„O rany! Chyba ktoś się zgubił w drodze na noc bingo. Spójrzcie na te włosy. Po prostu okropne” – mruknął do Cassey. „Słuchaj, babciu, pozwól, że ci to trochę ułatwię, dobrze?”

„To niesprawiedliwe, Mike” – powiedziała ostro Cassey. „Ona jest klientką i zasługuje na takie samo traktowanie jak wszyscy inni. A teraz, proszę, pomóż jej. Muszę wyjąć nowy towar z tyłu”.

Mike przewrócił oczami, ignorując ją i wciąż pisząc SMS-y. Betty podeszła z uprzejmym uśmiechem, licząc na pomoc, ale on nawet nie podniósł wzroku.

„Przepraszam, młodzieńcze, czy mógłbyś mi pomóc?” zapytała życzliwie.

„Czego chcesz?” – warknął, wciąż wpatrując się w telefon.

„Nie musisz być niegrzeczna” – odpowiedziała łagodnie Betty. „Potrzebuję tylko pomocy w znalezieniu sukni ślubnej. Wychodzę za mąż w tym…”

Tylko w celach ilustracyjnych
„Słuchaj, babciu” – przerwał jej, wzdychając niecierpliwie. „Pozwól, że zaoszczędzę nam obu trochę czasu. Sądząc po twoim stroju, już widzę, że na nic cię tu nie stać. Kilka przecznic stąd jest sklep z używaną odzieżą – na pewno tam znajdziesz to, czego szukasz”.

„Naprawdę? Widać to na pierwszy rzut oka, co?” – powiedziała Betty z rozczarowaniem w głosie.

„Nie bierz tego do siebie, kochanie” – odpowiedział Mike. „Robię nam obojgu przysługę. Nie ma sensu marnować sobie nawzajem czasu”.

„Cóż” – powiedziała spokojnie Betty – „skoro nie szanujesz mnie jako klientki, to przynajmniej szanuj mnie jako starszej”.

„Tak, nieważne” – mruknął Mike, ledwo zwracając na nią uwagę.

Właśnie wtedy weszła kolejna kobieta – młoda, stylowa, emanująca bogactwem. Mike natychmiast podskoczył, szeroko się uśmiechając, podchodząc do niej.

„Cześć! Och, wyglądasz absolutnie olśniewająco, kochanie! W czym możemy ci dziś pomóc?” – zapytał z entuzjazmem.

Cassey wróciła z zaplecza akurat w porę, by zauważyć zniechęconą minę Betty. Odstawiła pudełka i natychmiast do niej podeszła.

„Dzień dobry, proszę pani! Czy już pani pomogła?” – zapytała ciepło Cassey.

„Nie, twój kolega chyba uważa, że ​​nie jestem wart jego czasu. Mógłbyś mi pomóc?” – powiedziała Betty, zerkając na Mike’a, który śmiał się teraz z nowym klientem.

„Och, nie przejmuj się nim” – odpowiedział Cassey. „A teraz, czego szukasz?”