I nie będę Stefkiem chyba,
Jak nie chwycę wieloryba!
I tak przez dzień boży cały
Zuch nasz trąbi swe pochwały,
Aż raz usnął gdzieś na sianie…
Wtem się budzi niespodzianie.
Patrzy, aż tu jakieś zwierzę
Do śniadania mu się bierze.
Jak nie zerwie się na nogi,
Jak nie wrzaśnie z wielkiej trwogi!
Pędzi jakby chart ze smyczy…
– Tygrys, tato! Tygrys! – krzyczy.
– Tygrys?… – ojciec się zapyta.
– Ach, lew może!… Miał kopyta
Straszne! Trzy czy cztery nogi,
Paszczę taką! Przy tym rogi…
– Gdzie to było?
– Tam na sianie.
– Właśnie porwał mi śniadanie…
Idzie ojciec, służba cała,
Patrzą… a tu myszka mała
Polna myszka siedzi sobie
I ząbkami serek skrobie!…
****
Stefek Burczymucha – wiersz dla dzieci Marii Konopnickiej opublikowany w 1895 roku w zbiorze Szczęśliwy światek.
Polski: grafika z książki PL publikacja Wydawnictwo Michała Arcta Warszawa 189
Stefek Burczymucha – wiersz dla dzieci Marii Konopnickiej opublikowany w 1895 roku w zbiorze Szczęśliwy światek.
zobacz więcej na następnej stronie
Reklama
Yo Make również polubił
8 sposobów na wykorzystanie cebuli w domu
Historia małego chłopca, który zniknął na dwa lata
Jak schudłam z 85 kg do 54 kg w zaledwie 2 miesiące
Jej mąż zmusił ją do aborcji, aby móc swobodniej przeżywać swój romans z kochanką. Postanowiła jednak zostawić to wszystko za sobą, uciekła na Cebu i potajemnie urodziła bliźniaczki. Siedem lat później wróciła do córek, ale jej były mąż odczuwał karę na każdym kroku.