Stefek Burczymucha – wiersz dla dzieci Marii Konopnickiej opublikowany w 1895 roku w zbiorze Szczęśliwy światek.

I nie będę Stefkiem chyba,

Jak nie chwycę wieloryba!

I tak przez dzień boży cały

Zuch nasz trąbi swe pochwały,

Aż raz usnął gdzieś na sianie…

Wtem się budzi niespodzianie.

Patrzy, aż tu jakieś zwierzę

Do śniadania mu się bierze.

Jak nie zerwie się na nogi,

Jak nie wrzaśnie z wielkiej trwogi!

Pędzi jakby chart ze smyczy…

– Tygrys, tato! Tygrys! – krzyczy.

– Tygrys?… – ojciec się zapyta.

– Ach, lew może!… Miał kopyta

Straszne! Trzy czy cztery nogi,

Paszczę taką! Przy tym rogi…

– Gdzie to było?

– Tam na sianie.

– Właśnie porwał mi śniadanie…

Idzie ojciec, służba cała,

Patrzą… a tu myszka mała

Polna myszka siedzi sobie

I ząbkami serek skrobie!…


****

Stefek Burczymucha – wiersz dla dzieci Marii Konopnickiej opublikowany w 1895 roku w zbiorze Szczęśliwy światek.
Polski: grafika z książki PL publikacja Wydawnictwo Michała Arcta Warszawa 189