„Tato, pomóż jej!” — weteran SEALs pokonuje trzech mężczyzn, a następnego dnia przybywa admirał marynarki wojennej

Nalegał na zachowanie anonimowości, by chronić Emmę. Ostatniego dnia kontraktu admirał Brennan wezwał Marcusa do swojego biura. „Szefie, chciałem panu osobiście podziękować. Odegrał pan kluczową rolę w pokonaniu tych drani”.

„Uratowałeś życie”.

„Po prostu robię swoje, proszę pana.”

„Mam do pana jeszcze jedno pytanie”. Admirał odchylił się na krześle. „Jakie są pana plany? Wraca pan do oceny bezpieczeństwa korporacyjnego?”

Marcus uśmiechnął się. „Właściwie myślałem o czymś innym. Jest wielu weteranów takich jak ja, którzy wyszli i nie wiedzą, co ze sobą zrobić”.

„Chcę uruchomić program szkoleniowy dla weteranów do pracy w służbach ochrony, który pomoże im w przejściu do życia cywilnego. Przywrócić im sens życia”.

Admirał Brennan uśmiechnął się. „To brzmi jak cholernie dobry pomysł, szefie. Daj znać, jeśli będziesz potrzebował pomocy w uruchomieniu.”

„Tak, proszę pana.”

Wychodząc z biura, Marcus poczuł coś, czego nie czuł od lat: cel. Przez trzy lata czuł, że brakuje mu części siebie. Teraz zrozumiał.

Nie skończył służby. Po prostu znalazł na nią nowy sposób. Bohaterowie nie zawsze noszą mundury.

Czasami są po prostu ojcami na parkingu, którzy nie odwracają wzroku, gdy ktoś potrzebuje pomocy. Jeśli jesteś weteranem, który z trudem odnajduje swój cel po służbie, pamiętaj: twoje umiejętności, twoje szkolenie, twoje serce, one wciąż mają znaczenie. Znajdź nową misję.

Chroń tych, którzy nie potrafią sami się obronić. Służ w każdy możliwy sposób. Walka się nie skończyła. Po prostu teraz wygląda inaczej.

Raz wojownik, zawsze wojownikiem. Nigdy nie przestawaj służyć.