Tego lata mój 16-letni syn pojechał do babci. Pewnego dnia zadzwoniła do mnie…

Lato rozłamów… i odbudowy

Lato mija. Powoli następuje zmiana. Bez ekranów, bez zewnętrznych wpływów, młody chłopak  odzyskuje kontakt z rzeczywistością . Uczy się wcześnie wstawać, przestrzegać zasad i angażować się w życie. A przede wszystkim zaczyna zdawać sobie sprawę z konsekwencji swoich działań.

Tymczasem jego matka odnawia dom swojej matki, pokój po pokoju,  jako symbol nowo odkrytej jedności .

Płynna transformacja

Po powrocie zmiana jest subtelna, ale realna: uczy się, pomaga w domu i przeprasza, choć go o to nie proszono. Prowokacje ustępują miejsca prostym, ale szczerym gestom.

Dwa lata później, tuż przed rozpoczęciem studiów, ponownie odwiedził babcię z bukietem kwiatów w dłoni. Pochylił głowę, a jego głos drżał.  „Przepraszam, babciu”. „  I w tej chwili prawdy wszystko zostało powiedziane”.

Czego uczy nas ta historia

To poruszające świadectwo przypomina nam, że nastolatek w kryzysie nie jest beznadziejny. Czasami szok, lato bez ekranów i nawyków, może być impulsem do prawdziwego przebudzenia. To nie kara zmienia, ale zrozumienie. A czasem trzeba stawić czoła burzy, aby odzyskać równowagę… i  naprawić to, co wydawało się zepsute .