Teściowa urodziła zięciowi dziecko – w wieku 50 lat! Kiedy córka dowiedziała się, kim jest, oszalała…

Swietłana miała problemy z zajściem w ciążę. Ta myśl nieustannie ją dręczyła i codziennie modliła się, aby pewnego dnia ich rodzina powiększyła się o dziecko, którym będą mogli dzielić się z miłością i troską. Swietłana zawsze wydawała się pełna siły i energii i nigdy nie narzekała na zdrowie.

Lekarze wielokrotnie wyrażali jednak obawy dotyczące jej stanu, wspominając o niewyjaśnionych dysfunkcjach organizmu, ale nie przywiązywała do tych uwag większej wagi. Jej mąż również nie nalegał na dalsze badania, ufając intuicji żony. Jednak z czasem pragnienie posiadania dziecka stawało się coraz bardziej palące dla niej i Mikołaja.

Po długich naradach postanowili zaufać medycynie rozrodu i umówili się na wizytę w prestiżowej klinice rozrodu. Tam Swietłana przeszła kolejne szczegółowe badanie, wszystkie niezbędne testy i biopsje, a także otrzymała obietnicę, że jak najszybciej znajdzie odpowiednią matkę zastępczą. Jednak pomimo mnogości oferowanych opcji, żadna z nich nie wzbudziła w parze zaufania ani satysfakcji.

Ostatecznie, czując się całkowicie rozczarowani i niezadowoleni, Swietłana i Mikołaj postanowili porzucić ten pomysł. Kwestia macierzyństwa zastępczego została ostatecznie zamknięta. A dziś, oprócz otrzymania kwiatów i gratulacji od męża z okazji rocznicy, Swietłana z niecierpliwością oczekiwała również wizyty matki.

Zawsze było tak miło ją widzieć, zwłaszcza w tak wyjątkowy dzień. Pomimo 50 lat, mama wyglądała uderzająco młodo i świeżo. Nikt by nie zgadł, że ma nawet czterdzieści lat.

Zawsze dbała o siebie, podążała za modą i dbała o zdrowie, co pozwoliło jej zachować tak piękny wygląd. Jej córka zawsze podziwiała matkę i była jej niezmiernie wdzięczna za przekazanie córce swojej kobiecości i urody.

Było to widoczne w każdym ruchu Swietłany, w jej wytwornym zachowaniu i mowie. Często dostrzegała pełne podziwu spojrzenia otaczających ją osób i wiedziała, że ​​zawdzięcza to swojej ukochanej matce. A potem zegar wybił po południu i Swietłana, czując się już trochę samotna i zapomniana, postanowiła zadzwonić do męża.

Tak bardzo chciała, żeby szybko wrócił do domu i mogli spędzić razem trochę czasu. Jednak kiedy próbowała do niego zadzwonić, okazało się, że ma wyłączony telefon komórkowy. Nigdy wcześniej się to nie zdarzyło.

Dręczona absolutnym zdumieniem i niepokojem, postanowiła zadzwonić do jego biura. Ale jego sekretarka poinformowała ją, że jest na spotkaniu biznesowym i nie wolno mu przeszkadzać przed szóstą. Uczucie rozczarowania i niepokoju dosłownie ogarnęło Swietłanę.

W końcu mąż nawet jej nie uprzedził, że spóźni się tego dnia do pracy. Mimo to kobieta postanowiła zachować pozytywne nastawienie i nie pozwolić, by świąteczny nastrój ją popsuł. Pomyślała, że ​​może spędzić dzień produktywnie, znajdując różnorodne, interesujące zajęcia, które sprawią jej radość i przyjemność.

W końcu każda chwila życia jest cenna i po prostu głupotą jest marnować ją na puste zmartwienia i oczekiwania. Zresztą do wieczora wszystko powinno się wyjaśnić. Choć lekki posmak pozostał i trochę dręczył Swietłanę…

Kobieta wjechała na autostradę, a jej oczy już napełniły się łzami, ledwo powstrzymując łzy. To wszystko było tak bolesne. Ruszyła w stronę centrum miasta, a rozczarowanie i uraza stopniowo narastały w jej sercu.

Przez te wszystkie lata Nikołaj przywiązał ją do domu, co uważała za nieco niesprawiedliwe i ograniczające. Każdy przedmiot i każda chwila, które wcześniej wydawały się prozaiczne i nic nieznaczące, nabrały nowego, trudnego znaczenia. Stając się zwyczajną gospodynią domową, Swietłana czasami przyłapywała się na myśleniu o pracy, którą kiedyś tak bardzo kochała.

Ale nie było potrzeby tam wracać. Mikołaj zarabiał wystarczająco, by utrzymać ich duży dom, służbę i samą Swietę, i nie przysparzało mu to żadnych trudności. Jednak ten materialny dobrobyt nie mógł wypełnić pustki, którą czuła, pozostając w domu bez możliwości realizacji siebie w pracy, którą kochała.

Jej wiejski dom stał się jej własną złotą klatką. Swietłana jechała ulicą, gdy jej wzrok przypadkowo padł na ogromny, jaskrawo zdobiony plakat kinowy. Postanowiła, że ​​pójście do kina pomoże jej oderwać się od ponurych myśli.

W kinie wybrała film, który wydał jej się interesujący. Jednak ku jej wielkiemu rozczarowaniu fabuła okazała się nudna i pozbawiona wyrazu. Nie obejrzała filmu do końca i po prostu postanowiła wyjść z kina.

Wychodząc z kina, zerknęła na zegarek i zdała sobie sprawę, że jest już trochę spóźniona i musi natychmiast wracać do domu. Jej mąż, Kola, prawdopodobnie już wrócił z pracy, a matka prawdopodobnie już czekała w domu, martwiąc ją. Swietłana martwiła się, że będzie musiała się tłumaczyć.

Dlaczego się tak spóźniła? Aby znaleźć przekonujące wytłumaczenie swojej nieobecności, zajrzała do swojej ulubionej cukierni. Kupiła tam świeże ciastka, takie, jakie zawsze kupowała na specjalne okazje. Swietłana miała nadzieję, że te ciastka nie tylko zachwycą jej rodzinę, ale także pomogą jej uniknąć niepotrzebnych pytań o spóźnienie.

Kiedy kobieta w końcu cicho podjechała pod swój dom na obrzeżach miasta, czuła się już zmęczona po długim dniu. Ale gdy zbliżała się do domu, jej nastrój w końcu opadł. Okazało się, że nikt na nią nie czekał w domu.

Światła były zgaszone, co było bardzo dziwne o tej porze roku. Z niepokojem Swieta otworzyła drzwi kluczem i cicho weszła. W salonie na pierwszym piętrze wciąż paliło się słabe światło, co jednak natychmiast zaalarmowało Swietłanę.

Obawiała się, że w domu mogą być obcy. Czyżby to byli złodzieje? Ostrożnie podeszła na palcach do drzwi salonu, starając się nie narobić niepotrzebnego hałasu, i nagle usłyszała stłumiony kobiecy śmiech i męski szept. Rozpoznając barwę głosu męża, Swieta zamarła z wrażenia.

Co on tam robił? I do kogo gruchał? Podjąwszy decyzję, kobieta cicho podeszła do drzwi salonu i powoli je otworzyła. To, co zobaczyła w środku, wstrząsnęło nią do głębi. Jej ukochana matka i mąż, Kola, siedzieli w wygodnych fotelach, bardzo blisko siebie, żartując na różne intymne tematy…