„Twoja córka żyje” – Bezdomny czarnoskóry chłopiec podbiegł do trumny i wyjawił

Sala nie była już wypełniona smutkiem i akceptacją, lecz elektryzująca ładunek zabezpieczający i niedowierzania. Żałobnicy byli w wirze reakcji, a wszystkie oczy zwrócone były na Jonathana i dziecko, które odrzuciło zawrócenie ponurej ceremonii, którą wyznaczył.

Umysł Jonathan był niczym wzburzone morze, zawsze fala niczym rozbijanie się o twardą skałę żalu. Czy można być prawdą? Czy pogrzebał życie w sercu, tylko po to, że istnieje ryzyko? Jego racjonalny umysł krzyczał: „Ostrożnie”, ale serce ojca rozpaczliwie kurczowo trzymało się tej możliwości.

Marcus stał twardo na zasadzie, pot perlił mu się na czole, a jego wątła sylwetka zdrowa drżała. Mimo to jego ustalenie było niezłomna. Zaryzykował wszystko, wysyłając wiadomość Jonathanowi, wyjaśniając, kto ma wpływ na posiadany miliarder. W jego świecie ludzie, jak Jonathan Hartman, byli nietykalni, ale Marcus widział Emily, jej niezłomnego ducha będącego opłakanego stanu, w którymkolwiek sposób się reaguje.

Szmery w kaplicy narastały, gdy obecni zaczęli spekulować, a ich smutek chwilowo ucichł w następującym rozgrywającym się przed nimi dramatu. Inne szeptali o zuchwałości chłopca, inni o potencjale prawdy w jego słowach. Najbliżsi powiernicy i współpracownicy Jonathana wymieniali spojrzenia, a ich miny mieszają się ze sceptycyzmem i zaciekawieniem.