Uciekłem, by opłakiwać ojca, ale mężczyzna w domu na plaży znał sekrety, których nie powinien był znać

Po śmierci ojca wynajęłam dom na plaży w cichym nadmorskim miasteczku, gdzie mógł zawsze odpocząć od zgiełku miasta. Chciałam, żeby to była uzdrawiająca podróż – sposób na poczucie się bliżej mężczyzny, który mnie wychował. Dom był dokładnie taki, jak go opisał: ciepły, spokojny i otoczony kwitnącymi kwiatami.

Nowy właściciel, Nikolas, powitał mnie serdecznie, dał mi wskazówki dotyczące okolicy i podarował bukiet niebieskich irysów – moich ulubionych kwiatów, o których nigdy wcześniej nie wspominałam.

Na początku uznałam to za dziwny zbieg okoliczności. Ale kiedy zmienił poduszki, żeby zapobiec mojej alergii na pyłki i uzupełnił lodówkę moimi ulubionymi owocami, zaczęłam się martwić. Wiedział za dużo.

Im dłużej zostawałam, tym bardziej niepokojąca stawała się sytuacja. Nikolas zawsze wydawał się wyprzedzać mnie o krok, jakby wiedział dokładnie, czego potrzebuję, zanim ja sama się zorientuję. Upierał się, że nie zna mojego ojca, tylko że jego zmarła matka była kiedyś właścicielką domu.

Ale wszystko się zmieniło pewnego wieczoru, gdy odkryłem na kuchennym stole nieoznakowane zdjęcie mojego ojca z nieznaną kobietą. Byłem pewien, że poprzedniego wieczoru stół był pusty.

To była ostatnia kropla.