Uderzył żonę, żeby zaimponować znajomym — jej zemsta pozostawiła wszystkich bez słowa.

Śmiech w przestronnym salonie był głośny i niemal ogłuszający. Szklanki brzęczały, nalewano drogą whisky, a mężczyźni w szytych na miarę garniturach wylegiwali się na skórzanych kanapach, jakby byli właścicielami całego świata. David Miller, odnoszący sukcesy deweloper z Chicago, stał pośrodku pokoju, chwaląc się swoją najnowszą transakcją. Zaprosił swoich najbliższych współpracowników biznesowych, ludzi, którzy czerpią pełnymi garściami z arogancji, pieniędzy i władzy.

Obok niego stała jego żona, Emily. Była pełna wdzięku, cicha i skromnie ubrana w porównaniu z kobietami, którymi ci mężczyźni zazwyczaj się otaczali. David często przedstawiał ją jako „idealną gospodynię domową”, choć sama Emily miała dyplom z architektury, którego nigdy nie wykorzystała. Tego wieczoru starannie przygotowała przystawki, zadbała o nieskazitelny porządek w domu i z uprzejmym uśmiechem napełniała kieliszki i obsługiwała gości.

Ale kiedy jeden z przyjaciół Davida zażartował: „Masz szczęście, że ona cię jeszcze słucha, Dave. Moja żona zawsze pyskuje”, David uśmiechnął się krzywo, nadymał pierś i odpowiedział: „Emily zna swoje miejsce. Prawda, kochanie?”

Emily zamarła. Nienawidziła, gdy poniżał ją w obecności innych, ale zmusiła się do uśmiechu. Mężczyźni parsknęli śmiechem. Wtedy David, w nagłym geście dominacji, uderzył ją w twarz – na tyle mocno, że dźwięk rozniósł się echem po sali. Goście wybuchnęli śmiechem, myśląc, że to część przedstawienia. Policzek Emily płonął, a w oczach pojawiły się łzy, ale nie pozwoliła im spłynąć.

Zamiast tego wyprostowała się, spojrzała Davidowi w oczy i z godnością wyszła z pokoju. Mężczyźni nadal się śmiali, szturchając Davida, chwaląc go za „panowanie nad sobą”. Ale w głębi duszy Emily miała dość. To nie był pierwszy raz, kiedy ją upokorzył, ale miał być ostatni. Tej nocy, leżąc w łóżku obok pijanego męża, myśli Emily pędziły. Jej gniew był cichy, ale ostry, a ona już planowała zemstę, która pozbawiłaby go i jego przyjaciół mowy.