W Dzień Matki mój syn-milioner przyszedł do mnie z kwiatami i delikatnie zapytał, czy jestem zadowolony z 5000 dolarów, które moja synowa, Clara, wysyła mi co miesiąc. Odpowiedziałem cicho: „Synu, teraz to kościół mnie karmi”.

W Dzień Matki mój syn, młody, bogaty i zapracowany biznesmen, przyszedł mnie odwiedzić, trzymając bukiet tak jasny jak niedzielny poranek. Położył go na stole, spojrzał na mnie łagodnym, ale obojętnym wzrokiem i powiedział: „Mamo, moja żona nadal wysyła ci pięć tysięcy dolarów miesięcznie, prawda? Chcę tylko, żebyś czuła się komfortowo”.

Zamarłem. Serce zaczęło mi walić.

Pięć tysięcy dolarów?

Przez ostatnie osiem miesięcy żyłem z paczek żywnościowych od kościoła i małych darowizn od życzliwych sąsiadów.

Wyszeptałem drżącym głosem: „Synu, kościół pomaga mi przetrwać”.

Spojrzał na mnie, a uśmiech zniknął z jego ust.

A potem pojawiła się moja synowa, promienna w jedwabnej sukience, lśniących szpilkach i obłoku drogich perfum, który unosił się po pokoju niczym kpina. Jej uśmiech był olśniewający, ale oczy zimniejsze niż jakakolwiek zima, jaką kiedykolwiek znałam.