Właśnie urodziła — Jej teściowie wręczyli jej papiery rozwodowe, nie uwzględniając, że jest tajną miliarderką!

Coś w niej pękło.

Przez dziewięć miesięcy upokarzali ją, izolowali, próbowali ją wymazać.

Myśleli, że zabierają jej wszystko. Ale nie mają pojęcia, kim ona naprawdę jest.

Valentina wzięła głęboki oddech, spokojny i szkodliwy.

„Chcesz, sprzeciwa?” powiedział cicho. „Dobrze. Ale najpierw… pozwól, że zadzwonię.”

Chwyciła telefon, wybrała numer i połączyła się z głośnikiem.

„Carlos”, ton nagle ostry — profesjonalny, ruchomy, głos kobiety przyzwyczajonej do bycia słuchaną. „Sfinalizuj przejęcie firmy Williama do poniedziałku rano.”

Zapadła pauza, a następnie zagubiony głos:

„Tak, pani Rodriguez. Oferta 340 milionów dolarów?”

Oczy Valentiny skupiły się na twarzy Williama.

„Nie. Zredukujcie do pięćdziesięciu milionów. Bierzcie albo zostaliwcie. Pięć cztery cztery godziny.”

Odłożyła słuchawkę.

W pokoju zapadła cisza. Margaret mrugnęła, nie rozumiejąc. „O czym mówisz?”

Valentina produkowana jest po raz pierwszy od godziny.
„Pozwólcie, że przedstawię się” – powiedziała. „Jestem Valentina Rodriguez, założycielka i dyrektor generalny TechVista Corporation. Majątek netto: 3,7 miliarda dolarów.”

Ich twarze straciły kolor.

„William”, „twoja firma tonie w długach 200 milionów od dwóch lat.

Moja firma była jedyną szansą na przetrwanie. Właśnie obraziłeś swoją nową właścicielkę.

Margaret zrobiła krok w tył. Usta Christophera przypaday się. Uśmiech Jessiki zniknął.

„Ten ‘skromny apartament’, z którego się śmialiście?” powiedziała Valentina spokojnie. „Posiadam cały budynek.

Warty czterdzieści pięć milionów. Ten stary samochód, z którego się śmialiście? Mam jeszcze osiemnaście w swojej kolekcji.

Ta gala charytatywna, gdzie poznałem Christophera? zabezpieczenie anonimową darczyńczą, która wystawiła czek na pięć milionów dolarów.

Nie kelnerka. Nie złodziejka złota. Miliarderka.”

Odwróciła się do Jessiki. „Ten pierścionek, który jest chwalsz, jest znany.

Prawdziwy diament — trzy i pół karata — jest w moim sejfie.

Wyjęła telefon i pokazała nagranie z monitoringu: Jessica wchodząca do pokoju Valentiny, przymierzająca jej przerwa, pozująca do selfie.

Kolejne klipy — Jessica i Margaret spiskujące w kuchni.

„Gdy tylko podpisze papiery, Christopher będzie wolny. Dziecko o niej zapomniało” – powiedział głos Margaret na nagraniu.

Twarz Jessiki zbielała. William przeklął cicho.

Valentina została do męża. „Chcesz rozwodu?

Dobrze. Pamiętasz pamięć przedślubną, której nie przeczytałeś, bo byłeś tak ‘zakochany’?”

Wyjęła kolejny dokument. „Klauzula o niewierności. Nieszsz nic.

Mam sześć miesięcy — rejestrów hotelowych, karty kredytowe, zdjęcia. Straciłeś wszelkie prawa do moich pozostałych.”

„Ty… mnie szpiegowałeś?” jąkał się Christopher.

„Nie” powiedział zimno Valentina. „Chroniłam się przed kłamcą.”

udostępnić na jego rodziców. „A jeśli chodzi o waszą firmę — kupioną ją za pokoleniem.

Osiemdziesiąt pięć procent poniżej wartości. Odmówicie, a poręczeni bankrutami w dziewięćdziesiąt dni. Wasi już posiadaczy, kogo wezwać.”

Arogancja Margaret wreszcie pękła. Jej głos drżał.