Wyrzucił mnie i moje dziecko dla swojej kochanki, roześmiał się i powiedział: „Beze mnie będziesz głodować”.
Rok później podpisałem papiery, na mocy których zostałem największym udziałowcem w jego firmie.

Noc, która się wydarzyła, wciąż płonęła w pamięci Emily Carter niczym otwarta rana. Stała w drzwiach domu, który dzieliła z mężem, Michaelem Carterem, tuląc do siebie czteroletniego syna, Ethana. Wyraz twarzy Michaela był zimny, niemal wyćwiczony. Nie krzyczał; nawet nie brzmiał na rozgniewanego. Jego głos był spokojny, wyrachowany i bezlitosny.

„Musisz odejść, Emily” – powiedział, jakby ogłaszał koniec kontraktu. „Ten dom już nie jest twój”.

Emily zamrugała z niedowierzaniem. Myślała, że ​​się przesłyszała. „O czym ty mówisz? Michael, to nasz dom. Ethan…”

Ale zanim zdążyła dokończyć, z salonu weszła wysoka, elegancko ubrana kobieta, pewnie opierając dłoń na ramieniu Michaela. Emily rozpoznała ją od razu. Veronica Hayes. Dyrektor ds. marketingu w korporacji Michaela. Kobieta, którą Emily od dawna podejrzewała, ale nigdy nie odważyła się z nią skonfrontować.

Prawda uderzyła ją z siłą fali przypływu: jej mąż nie tylko ją zdradzał, ale też otwarcie, bez wstydu, wybrał kochankę.