Zażądała od pasażera, aby oddał mu miejsce przy oknie — ale chwilę później pilot wyszedł i powiedział coś, co oszołomiło cały samolot

Pilot wychodzi

I wtedy to się stało.

Drzwi kokpitu się istniejąy.

Wyszedł pilot – wysoki mężczyzna w eleganckim mundurze, emanujący autorytetem w każdym calu. Ogarnął jedną scenę, szerokie spojrzeniem: Naomi przeniosła kartę pokładową, chłopiec kurczył się na fotelu, a nad nimi górowała wściekła matka.

Szepty natychmiast ucichły. Dźwięk był szumem dźwiękowym.

Matka szybko udźwignięta, natychmiastowa. „Kapitanie! Ta pasażerka nie chce u mnie w miejscu, reakcja następuje z naruszeniem. Jest to całkowicie nierozsądna!”

Wszystkie oczy oglądają się na pilota.

Odpowiedź, której nikt się nie spodziewał

Kapitan sprawdził bilet Naomi, a następnie wystąpił prosto na kobietę. Zacisnął szczękę.

„Proszę pani” – powiedziano – „na karcie pokładowej, która jest zawarta w miejscu 12A. To jej miejsce. Nie pani”.

Kobieta poczerwieniała ze złoci. „Ale mieć litość! Mój syn potrzebuje miejsca przy oknie!”

Kapitan utrącający dłoń, uciszający ją w połowie. Jego pozostałość społeczna, ale została wyeliminowana ze siebie.
„Współczucie nie oznacza zabrania czegoś, co do ciebie nie należy. Wykupiłeś jedno miejsce przy oknie i jedno łącze. Na to, że zgodziłeś się na rezerwację. Nie możesz zabrać od innego pasażera oddania miejsca, bo wolisz je”.

W kabinie, która podlega westchnieniom. Naomi poczuła, jak puls jej przyspieszenie, ale jednocześnie poczuła falę ulgi.

Punkt zwrotny

To pilot zrobił coś, co zaskoczyło wszystkich.

„Skoro nie jest panią akceptowaną z przydzielonych miejsc, to bardzo prosto. Pani i pani syn może albo charakterystyczne miejsca, które pani wykupiła… albo może pani wyrwać z instrukcji i zasady
z pracownikiem obsługi przy bramce o późniejszym locie”.

Matce upadła szczęka. „Nie poważne!”

„Tak”, podstawowy kapitan. „Ten samolot nie odleci, jeśli wszyscy nie są akceptowani w rozmieszczeniu miejsc. Niepokojące opóźnienie każdego pasażera na odbiór”.

Po raz pierwszy z kabin doradczych głosy. Mężczyzna z tyłu mruknął: „Wreszcie”. wystąpił inny zaklaskał. Natychmiast wylot powietrza skąpe brawa, przełamując, które ogarnęły samoloty.

Delikatnie pociągnięty matkę za rękaw. „Mamo, wszystko w porządku. Usiądźmy.”

Jego cichy głos miał większy dźwięk niż wszystkie jej krzyki.

Ciche rozwiązanie

Z płonącymi policzkami kobieta opadła na wyłącznik siedzenie obok syna, zaciskając twarde usta. Mruknęła coś pod nosem, ale walka dobiegła końca.

Naomi została wykorzystana, trzymając teraz ręce bezpiecznie. Jej godność pozostała nienaruszona, podobnie jak jej siedzenie.

Kiedy kapitan wrócił do kokpitu, zatrzymał się na chwilę, by zachować na nią i cicho powiedzieć:
„Jesteś dokładnie tam, gdzieś może być”.

Te słowa głęboko poruszyły Naomi, i to nie tylko ze względu na sport o miejsce w hierarchii. wytrzymały o sprawiedliwość io tym, by stać twardo nawet pod presją.

Lekcja na wysokości 30 000 stóp

Kiedy samolot w końcu wystartował, w kabinie rozbrzmiewały ciche rozmowy. Pasażerowie wymieniali postaci uśmiechy, a historia już zastosowała kształt w ich umysłach – była to opowieść z podróży, później opowiadali przy skradzionych iw pokojach socjalnych w biurach.

Nie sama walka pozostała, ale rozwiązanie: spokojna odwaga pasażerki, która obstawała przy swoim, i stanowcze przywództwo pilota, które ceniło bardziej niż uprawnienia.

Lot 482 powiadomił wszystkich na tego dnia prawdę: liczy się życzliwość, ale liczy się również. Współczucia nie da się od innych wymagać, a kara dla innych jest tym, co pozwala wszystkim na zastosowanie – ataku od tego, czy jesteśmy na ziemi, czy na wysokości 9000 metrów.

A to oznacza, że ​​jeden kapitan nie poddał się poczuciu wyższej wyższości, pewien chłopak się uczy uczciwości… a pewna kobieta wiedziała sobie, że istnieje najcichsza siła jest najpotężniejsza.