Zażądała ode mnie przeprosin. Postanowiłem odejść.

Cichy plan

Cztery miesiące wcześniej zdałem sobie sprawę, że moje małżeństwo się skończyło. Przyłapałem Roberta z Victorią w naszej sypialni. Nic nie powiedziałem. Obserwowałem, analizowałem, przygotowywałem się.

Z dyskretnym wsparciem ojczyma pracowałem nad projektem ekspansji europejskiej: Londyn, Cambridge, Oksford. Niezależna struktura, wierna swojej misji założycielskiej. Udokumentowałem wszystko: wątpliwe decyzje, nieuzasadnione wydatki, konflikty interesów. Nie z zemsty, ale z jasnowidzenia.

Plik znajdował się w mojej teczce w Wigilię.

Impreza świąteczna

Kiedy muzyka ucichła i wszystkie oczy zwróciły się na mnie, Robert był przekonany, że wygrał. Victoria uśmiechnęła się, pewna, że ​​zamierzam publicznie się upokorzyć.

Nie przeprosiłem.

Ogłosiłem natychmiastową rezygnację ze stanowiska w Nowym Jorku i oficjalnie mianowałem się Dyrektorem Zarządzającym Morrison Pharmaceuticals Europe. Stanowisko zostało zatwierdzone przez Radę Dyrektorów, a wniosek został już złożony. Obejmę swoje obowiązki na początku stycznia.

Zapadła kompletna cisza.

Twarz mojego męża całkowicie zbladła. W końcu zrozumiał.

Wyjść bez oglądania się za siebie

Następnego ranka moje walizki były już spakowane. Wylatywałam z Nowego Jorku do Londynu. Za mną firma wkraczała w okres chaosu: odchodzący badacze, błędy strategiczne, wewnętrzne dochodzenie finansowe. Victoria próbowała się przekwalifikować na sygnalistkę. Za późno.

Robert ostatecznie zrezygnował. Firma powróciła do swojej pierwotnej misji pod nowym kierownictwem. Morrison Pharmaceuticals przetrwało.

Ja też.