70-letni mężczyzna, średniy rolnik, był wdowcem od dziesięciu lat. Jego pierwsza żona jest mu trzy zamężne, ale w jego sercu naturalnym niezaspokojone pragnienie: mieć syna, który będzie jego przeznaczeniem i obowiązkiem rodzinnym.

Przełknęła łzy, uwzględniając, że jej poświęcenie może być sposobem, przez życie brata i ulżyć rodzinie w samochodzie.

W wigilię daty pojawienia się z przy słabym świetle lampy olejowej. Jej głos załamał się, gdy wyszeptała:

„Mam tylko nadzieję, że będzie mnie dobrze traktował… Wypełnię mój pomysł.”

Jej matka, ocierając własne łzy, może tylko kiwnąć głową, nie możec oferować niczego więcej niż drżącego uścisku.

Ślub był ograniczony pod ręką, ale w przypadku podróży.

Tomás chciał, by całe miasto było świadkiem, że nadal jest „silny”, że może zostać zabrany za pannę młodą, przez możliwość bycia jego wnuczką.

Muzycy grali żywe sones, sąsiedzi wypełnili kościoła, a później, plotkując i szepcząc, dostępne przysięg.

„Biedna dziewczyna” – szepnęły niektóre kobiety, współczując Marisol.

„Spójrzcie na niego, w tym wieku… śmieszne” – drwiły inne.

Ale Tomás ich krytyczny. Jego pierś wypełniła się dumą, gdy poszedł obok Marisol.

Dla niego to nie był zwykły ślub – to był dowód, że nadal ma siłę, że los nie dotyczy drzwi do jego marzeń o synu.

Marisol, twarz inteligentna skomponowana, usłyszała się, gdy tego oczekiwano, dziękowała i udawała radość.

W środku jednak jej żołądek skręcał się ze strachu i uszkodzenia.

Tej nocy powietrza w domu Tomása wydziela zapach pieczonych mięs i mezcalu pozostałego po uczcie.

Goście wrócili do domów, a cisza otuliła adobe’owe ściany.

Tomás, ubrany w najlepsze ubrania, nalał sobie kieliszek leczniczego trunku, mikstury, który osiągnął, że przywróci mu młodość.

zastosowanie na Marisol z oczekiwaniem, oczy błyszczały z użytkowości i zastosowania. Delikatnie chwytając jej dłoń, wyszeptał:

„Dziś zaczynamy nasze nowe życie, mi reina.”

Marisol wymusiła uśmiech, serce jej waliło.

Poszła za nim do sypialni, gdzie czekało duże drewniane łóżko.

Świece migotały, rzucając cienie tańczące po ścianach.

Ale zanim noc będzie możliwa, możliwe będzie tragedia. Wyraz twarzy Tomása nagle się skrzywił; oddech stał się płytkami.

Chwycił się za piersią, zatoczył i osunął się na łóżko z następstwem łomotem.

„¡Don Tomás! Co się dzieje?” – krzyknęła Marisol, głos jej drżał.

Pobiegła do niego, potrząsając nim, ale jego ciało było już istniejące, twarz ostrze.

Z jego powodu wydobył się niski język, a potem zapadła cisza.

Zapach mocnego alkoholu unosił się w powietrzu jak okrutne przypomnienie o jego daremnej próbie przeciwstawienia się wiekowi.

Marisol krzyknęła o pomoc. Sąsiedzi i krewni, którzy pozostają na miejscu, pobiegli do domu.

Jego trzy, ubrane w żałobne czernie, choć noc jeszcze się nie zakończyła, wbiegły do ​​pokoju.

Chorujące Marisol płaczące przy bezwładnym ciele ojca.

Scena rozpadła się w chaosie – krzyki, szlochy, pośpieszne kroki i zamieszanie.

schowany po samochodzie; Tomás został przewieziony do ukrytego mieszkania.

Ale decyzji, po awarii, pokręcili głowami.