Ojciec miliarder widzi, jak czarnoskóra kelnerka gra na skrzypcach na instrumencie, który ma autyzm i jest dla wszystkich zaskoczeniem.

Uniosła skrzypce i zaczęła grać cichą, prostą melodię: „Błyszcz, błyszcz, mała gwiazdo”. Początkowo Oliver kołysał się w przód i w tył, zasłaniając uszy. Ale gdy nuty unosiły się w powietrzu, spojrzał na zewnątrz. Jego dłonie zastygły w bezruchu. Powoli, niemal nieświadomie, sięgnął po skrzypce.

Maya podała mu ją. „Chcesz spróbować?”

Richardowi opadła szczęka. Oliver nigdy nie pozwala obcym dotykać się, a co dopiero zabawiać. A jednak stał, jego małe paluszki na strunach, pozwalając Mai prowadzić swoją dłoń.

Po raz pierwszy tego wieczoru Oliver się uśmiechnął.

Inni goście odwrócili się, żeby popatrzeć. Autystyczny syn miliardera, zazwyczaj ukrywany przed opinią publiczną, stał teraz obok kelnerki, śmiejąc się cicho, gdy pomagała mu przeciągnąć smyczkiem po strunach.

Richard poczuł, jak coś w nim pęka – coś, co dźwigał przez lata. Zamknął usta, a oczy go piekły. Jak ona to robi?

Asystentka Richarda podeszła do niego w biurze. „Panie Hale, w sprawie kelnerki od skrzypiec – Mai – mam jej wysłać czek?”

Richard pokręcił głową. „Żadnego. Chcę ją poznać”.

Tego wieczoru wrócił do restauracji. Maya była zaskoczona jego widokiem. „Czy Oliver ma się dobrze?” – zapytała natychmiast.

„Jest w lepszym stanie niż w porządku” – powiedział Richard. Ciągle pytał o skrzypce. Maya… Chcę cię zatrudnić”.

Mrugnęła. „Zatrudnić mnie? Do czego?”

Ciąg dalszy na następnej stronie 👇
Jeśli chcesz kontynuować, kliknij przycisk pod ogłoszeniem ⤵️