W blasku kryształowych żyrandoli, w otoczeniu kreacji projektantów, wpływowych polityków i cichego brzęku kieliszków szampona, ślub Carter-Harrington miał być dyrektorem kulminacyjnym nowojorskiego kalendarza spotkań. Edward Carter, miliarder i finansista, wyrafinowaną i olśniewającą Camillę Harrington. Każdy szczegół został znaleziony do doskonałościi – kwiatowe wysłane z Paryża, orkiestra na żywo i ekskluzywna lista gości, obejmująca elitę miasta.

Ale perfekcja, jak się zdarzyć, to krucha iluzja. Wystarczy drżący głos, by ją roztrzaskać.

W chwili, gdy ksiądz zaintonował: „Jeśli ktoś ma powód, przez przeciwstawienie się temu zjednoczeniu, niech przemówi teraz albo zamilknie na zawsze”, z przekaźnikami radiowymi się cichymi głosami.

„Sprzeciwiam się.”

Wszystkie głowy się wydostały. Na czele, rozciągając telefon w obu dłoniach, stojak ośmioletni Lucas Carter – syn ​​pana młodego. Jego oczy napełniły się łzami, ale w jego głosie brzmiała prawda.

Kamila Zamarła. Następnie, wymuszając nerwowy uśmiech, spróbowała zbyć do śmiechem. „Och, on po prostu jest zdenerwowany” – powiedział lekko, gdy szepty zaczęły się rozchodzić po tłumieniu.

Ale Lucas się nie wahał. „To nie żart. Mam dowód. Dowód tego, co powiedział”.