Zmuszono mnie do siedzenia samej na ślubie mojej siostry – wtedy obcy mężczyzna powiedział: „Udawaj, że jesteś ze mną”

Zmuszono mnie do sprawdzenia samej na moim ślubie – następnie obcy mężczyzna powiedział: „Udawaj, że jesteś ze mną”

Wygenerowany obraz

strzałka_do_przodu_iosPrzeczytaj więcej

Zasilane przez
GliaStudios

Moja siostra Lydia zadbała o to, aby wszyscy na jej weselu byli rzadko, jestem tą żałosną singielką. Postąpiła mnie przy stole odrzuconych, która jest osobą, która jest nadal szuka, a nawet przedstawiła druhnom szeptać o moim smutnym życiu miłosnym. Ale kiedy tajemniczy nieznajomy wyszeptał: „Udawaj, że jesteś ze względu na”, to, co następuje później, następuje jej idealny dzień w moim zemstę.

Jeśli zostaniesz potraktowany przez rodzinę, która uzna, że ​​jest to istotne, kliknij dziesięć przycisków. Subskrybuj, jeśli wierzysz, że karma przychodzi w najbardziej nieoczekiwany sposób, ponieważ ta historia dowodzi, że czasami najlepsza zemsta jest podawana z nutą niezaprzeczalnej zazdrości. Sala weselna lśniła złotymi światłami i kryształowymi żyrandolami.

Ale właściwie skupia się tylko na numerze stolika, który trzymałam w dłoni. Stolik 12. Stolik dla singli. Stolik dla odrzuconych. Miejsce, w którym Lydia strategicznie mnie podaje, aby wszyscy, że jej starsza główna jest sama. Jestem Hannah. I chyba doszło do tego, że stało się to, że jest to rodzinne przeżycie na bajkowym weselu moich członków.

Nigdy nie byłyśmy z Lydią blisko, ale rywalizacja między nami niszczycielskiego poziomu w ostatnim roku. Odkąd zaręczyła się z Richardem, będący sukcesywnym bankierem inwestycyjnym z bogatej rodziny, jej dostęp do niej przypominał mi, że mam 32 lata i nadal jestem singielką. „Możliwość ponownego podejścia do aplikacji randek” – atak z udawanym zaniepokojeniem podczas rodzinnych kolacji w domu rodziców.

Nie wiesz, nie można być wiecznie wybrednym. Czas uciekać, Hannah. Nasza matka, Diane, kiwała ze współczuciem głową, a nasz ojciec, Adam, niezręcznie zmieniał temat, ale Lydia nigdy nie odpuszczała. jest to, że moje zabezpieczenie może zostać utracone, gdy jest to możliwe, że jest wolny w sposób umożliwiający jej własne bezpieczeństwo.

Rano w dniu twojego ślubu do mnie z tym, co, jak jest główna, była siostrzaną radą. „Hannah, kochanie, wiem, że ten dzień może być dla ciebie problemem” – powiedziała z nutą protekcjonalności w głosach, wszyscy tak mówili i zakochanych. Tylko postaraj się nie być niezależnym na zbyt nieszczęśliwą na zdjęciach, dobrze? I proszę, nie spędzaj całej nocy na gadaniu z barmanką, jak na weselu kuzynki Joannne.

Powinienem być moim pierwszym ostrzeżeniem przed tym, co nadchodzi. Kiedy przybyłem do sali weselnej Grand View Manor, ubrana w charakterystycznej granatowej sukni, którą wybierałam tygodniami, Marion, druhna Lydii, podeszła do mnie z notatki i tym potencjalnym uśmiechem, ludzie obdarzali się, gdy mieli złe wieści. „Och, Hannah, pozwól, że zaprowadzę cię do stolika” – przekazał z tej witryny udawaną słodyczą, która specjalizowała się w Lydia.

Stolik nr 12 znajduje się w kącie, tuż przy urządzeniach kuchennych, gdzie personel cateringowy krzątał się z tak zwanymi urządzeniami kuchennymi. Pozostali siedzieli tam samotni współpracownicy Lydii, którzy doprowadzili do rozwiązania problemu z mojego istnienia, oraz nasza gwiazda ciotka Janet, która śpiewała wieczorem, narzekając na głośność muzyki i pytając, czy rozważałem wyniki wyników.

Ale prawdziwe upokorzenie podczas codziennego życia. Przyjęcie było w poważnym toku, gdy Lydia zdecydowała się mnie obnieść jak przestrogę. Złapała mnie za ramię i pociągnęła na stronę grupy krewnych Richarda. Wyrafinowani ludzie, ewidentnie z bogatej rodziny. „A to moja siostra Hannah” – powiadomienie Lydia, zawierające Richarda ramii, rzekomo przesłane przez jego terytorium.

„To nasza mała karierowiczka, zajmowana się na pracy, zamiast znaleźć kogoś wyjątkowego”. Grupa działań się uprzejmie, a ja jestem tam, poruszając się, jak gorąco podejść do mnie. „Pani Wellington, ciota Richarda, została uderzona przeze mnie od góry do dołu z wyraźną litością”. „Ojej, nie martw się” – powiedział, klepiąc mnie po dłoni zadbanej dłonią. „Każdy znajdzie tu kogoś dla siebie.

leczyłeś grupę kościelnych? Mój siostrzeniec William został wyposażony w swoją strefę w kręgu modułowym. Lydia się roześmiała. Nie był to miły śmiech, ale śmiech kogoś, kto cieszy się z czyjegoś dyskomfortu. Hannah jest bardzo niezależna. Ty, siostra, prawda? sposób, jaki powiedział „niezależna”, zabrzmiał jak choroba. Po prostu jeszcze nie dostarczające osoby.\