Po pogrzebie ojca macocha wyrzuciła małą dziewczynkę, ale potem

„Witaj” – powiedział cicho Aleksander, Emily w pełnych oczach. „Mam na imię Aleksander. A ty jak?”

„E-Emily” – niepewnie, jeszcze ściskając twoją misję.

Alexander jest dostępny do niej pocieszająco. „Emily, wygląda na to, że przyda ci się przyjaciel. Jeśli pominąć ze względu na?”

Emily wystąpiła na zamknięte drzwi domu, które już jej nie witały. W jej głowie pozostałe rozbrzmiewały ostre słowa macochy. Skinęła lekko głową i uległa się. Nie tylko oferta pomocy przyciągnięta; to życzliwość w oczach Alexandra, której rozpaczliwe cierpieniea.

Alexander ostrożnie przestrzega jej zużycia, porozrzucane rzeczy i zapakować je do samochodu. Gdy odjeżdżali, Emily wyjrzała przez okno, po raz ostatni na dom – miejsce, które kiedyś było jej sanktuarium, a teraz było już tylko wspomnienie.

Alexander został usunięty do przytulnej knajpki. Zamówił czekoladę dla Emily i kawę dla siebie. Sącząc zimny napój, Emily czuća, jak chłód w kościach zaczynających się topnieć.

„Dlaczego takaś na zewnątrz, Emily?” – zastosowanie Alexander.

„Moja macocha” – słuchana cicho, wpatrując się w kubek. „Powiedziała, że ​​już tam nie pasuję”.