Traktowali ją jak śmiecia… dopóki nie zadzwoniła do Pentagonu…

„Kogo nazwiesz czarnym? Nikt nie będzie traktował poważnie takiego niewolnika jak ty. Wracaj do Afryki, tam twoje miejsce!” – krzyknął sierżant Cole.

Nawet nie zapytał jej o imię, po prostu zobaczył skórę i pozwolił jadowi przemówić.

Generał Regina M. Cal zamrugała, bardziej zdezorientowana tonem niż słowami.

Sposób, w jaki ten mężczyzna patrzył na nią, jakby była śmieciem, jakby jej ranga i godność nic nie znaczyły.

„Przepraszam” – odpowiedziała stanowczo, nie podnosząc głosu.

„Co się stało, panie oficerze?”

„Problem polega na tym, że jesteś w samochodzie, który do ciebie nie należy, ubrany jakbyś bawił się w żołnierza” – wtrącił oficer Henkins, śmiejąc się.

Okrążył pojazd, udając inspekcję. „Tablice rejestracyjne Pentagonu, kto ci je dał? Twój alfons”.

Regina poczuła, jak krew jej zamarza.

Teraz dwóch policjantów, którzy nie potrafili nawet odczytać napisów na odznace, rozmawiało z nią jak ze śmieciem.

„Nazywam się generał Regina McCallum. Wy, chłopaki, popełniacie przestępstwo.”

Zamknij się! – krzyknął Cole, wyciągając kajdanki.

„Nie obchodzi mnie, czy powiesz, że jesteś czarną Michelle O:ba_ma. Ten samochód jest skradziony, a ty jesteś aresztowana”.

Zanim zdążyła odpowiedzieć, Regina została siłą wyciągnięta z siedzenia.

Zimny ​​metal kajdanek wbijał się w jej skórę, gdy ją popychano.