Za każdym razem, gdy syn był poza domem, teść wzywał synową do pokoju. Pewnego dnia syn nagle wrócił i zobaczył przed sobą szokującą scenę, która przyprawiła go o dreszcze.

W starym domu na obrzeżach Quezon City mieszka spokojnie mała rodzina.

Lara, 28 lat, mieszka ze swoim mężem Miguelem, inżynierem, który często podróżuje służbowo, i teściem – Mangiem Ernesto.

Za każdym razem, gdy Miguel wyjeżdża w podróż służbową, atmosfera w domu staje się dziwna.

Mang Ernesto, który zazwyczaj jest cichy, zaczyna wyrabiać w sobie nawyk, który niepokoi Larę: gdy w domu są tylko dwie osoby, woła ją cichym, ale głębokim głosem:

„Lara, podejdź tu na chwilę. Chcę ci coś powiedzieć.”

Lara jest dobrą synową, szanującą starszych. Ale za każdym razem, gdy przechodzi obok starych drewnianych drzwi pokoju pana Ernesto, drży.

Zawsze zamyka za sobą drzwi, jej oczy są nieodgadnione, w jej głosie słychać jakby coś ukrywała.

Przy takich okazjach zadawał jej tylko kilka drobnych pytań – o jedzenie, o rachunek za prąd i wodę, lub prosił, żeby obejrzała stare zdjęcia w telefonie.

Ale sposób, w jaki chodził, szeptał i mówił jej „nikomu nie mów”, przytłaczał i dezorientował Larę.

„Dlaczego to zawsze musi być tajemnicą?” – pomyślała.