Idąc na imprezę do pięciogwiazdkowego hotelu, mąż powiedział żonie, że jest pokojówką. Kiedy zdjęła maskę, wszyscy byli w szoku, a mąż żałował tego do końca życia…

Obchody dziesiątej rocznicy istnienia firmy mojego męża Huya odbyły się w luksusowym pięciogwiazdkowym hotelu w sercu Sajgonu.

Muzyka rozbrzmiewała w wielkiej sali, złote światła odbijały się od szklanych ścian, nadając całej przestrzeni olśniewający blask.

Tymczasem ja – Linh – byłam w naszym małym domu, oddalonym o prawie dziesięć kilometrów. Delikatnie składałam koszulę, którą przerobił, czując jednocześnie ekscytację i dumę. Chociaż zostałam w domu, by zająć się dzieckiem i domem, nadal byłam z niego dumna. Huy był szefem działu sprzedaży i tego wieczoru miał wygłosić przemówienie reprezentacyjne dla swojego oddziału.

Ale ta duma zniknęła, gdy cicho zapytałem: „Chcesz, żebym poszedł z tobą dziś wieczorem? Naprawdę chciałbym to z tobą uczcić”.

Huy zatrzymał się, po czym odwrócił wzrok:

„Nie… lepiej, żebyś została w domu z dzieckiem. Wszyscy tam są… cóż, ważni. Nie chcę, żebyś czuła się nie na miejscu”.

Zamrugałam. „Nie na miejscu? Jestem twoją żoną”.

Zaśmiał się cicho i niedbale:

„Wiesz, że tak naprawdę nie pasujesz do tego środowiska. Ludzie będą ubrani w markowe ciuchy, będą rozmawiać o interesach. A ty… ty nie masz nic ładnego do ubrania, prawda?”

Zamilkłam.

Tak. Nie miałam wymyślnych sukienek.