* Dziewczyna wyszła za mąż za bogatego starca i czekała, aż w końcu umrze… Ale kiedy staruszek zmarł, wydarzyło się coś naprawdę niesamowitego!…

„Ma trzy stragany z ubraniami na targu i kilka warsztatów samochodowych na obwodnicy. No i to tyle… A ty mówisz, Grisza…” – odpowiedziała Rita, zadowolona z własnej pomysłowości.

Nadieżda Łukiniczna już dawno zrezygnowała z wychowywania córki… Ale cóż można zrobić, kiedy ona ma swoją własną prawdę, swoją własną.

Aby uspokoić matkę, Rita obiecała, że ​​weźmie się w garść i znajdzie pracę.

Ale w rzeczywistości Rita miała zupełnie inne plany. Myśl o Olegu utkwiła jej w głowie niczym drzazga.

„Wszystko w porządku, mamo. Dam sobie radę w życiu” – wyszeptała Ritka niczym zaklęcie.

Następnego ranka spakowała swoje rzeczy i pożegnała się z matką, mówiąc, że zamierza rozpocząć nowe życie.

Nadieżda Łukiniczna uczyniła nad nią znak krzyża w staromodny sposób i dała jej wszystko, czego potrzebowała na podróż.

„Leć, jaskółko moja, leć wyżej niż słońce… Osiągniesz wszystko, byle tylko przedwcześnie nie podcięto ci skrzydeł” – szepnęła kobieta za odchodzącą córką, ukradkiem ocierając gorzką łzę.

Rita nawet nie pomyślała o szukaniu pracy. Gdy tylko dotarła do miasta, od razu poszła do Olega. Początkowo wahał się, bojąc się, że ktoś może ich zobaczyć razem. W końcu co innego dobrze się bawić na wsi, a co innego być u boku żony. Ale Rita nigdy nie miała mężczyzny, którego serca nie mogłaby przywiązać do szpilek.

Romans z Olegiem rozwijał się błyskawicznie. Aspirujący biznesmen wynajął jej mieszkanie w centrum miasta, w pełni ją utrzymując. Tak zaczęły się dni i noce namiętności i miłości. To, co Rita początkowo postrzegała jako romans dla pieniędzy, przerodziło się w pełnoprawny związek ze wszystkimi tego konsekwencjami. Oleg był zauroczony swoją młodą, dostojną kochanką!

„Mojej żonie nic się nie stanie, jeśli będę się tarzał z taką lalką” – pomyślał mężczyzna, błędnie wierząc, że Rita zrozumie jego sytuację.

Ale dziewczyna nie tylko nie przyszła, ale dodatkowo go zaskoczyła wiadomością o swojej ciąży.

„Co ty sobie myślałaś, bezmózga laleczko? Co ty jesteś, małe dziecko czy coś? Nie nauczyłaś się zabezpieczać? ​​Ostatnia rzecz, jakiej teraz potrzebuję, to dziecko! Zaraz otwieram nowy sklep, każdy grosz się liczy. A ja nie jestem szefem… Moja Lenka tam wszystkim rządzi i siedzi na portfelu. Ja rozliczam się z każdego rubla! Ale mniejsza z tym, jakoś się zbierzemy na twoją aborcję” – odpowiedział Oleg, ocierając pot z czoła.

Rita była tak oburzona, że ​​nie mogła oddychać.

Początkowo chciała mu napluć w twarz, ale potem, gdy się uspokoiła, zrozumiała, że ​​zemsta najlepiej smakuje na zimno.

„Wszystko w porządku, Oleżko, wkrótce będziesz tego gorzko żałować… Odpowiesz za lalkę i za dziecko” – pomyślała Rita, knując plan zemsty.

Pewnego dnia, udając, że pogodziła się z losem tanio utrzymanej kobiety, Rita zapisała słowa Olega o jego mężu, interesach i o tym, jak bardzo był znudzony starym ciałem swojej żony.

Zdając sobie sprawę, że ma w ręku prawdziwą bombę, Rita postanowiła postawić wszystko na jedną kartę i wykonać podwójną roszadę. Oczywiście pokazała Olegowi kopię nagrania. Włosy stanęły mu dęba na myśl o wężu, którego karmił, ale nic nie mógł zrobić; zapłacił całą stawkę.