Gdy panna młoda podpisała akt małżeństwa, coś poruszyło się pod jej sukienką…

Sala weselna wypełniła się podekscytowanym szmerem.

Przez długie, nasłonecznione okna wpadało spokojne światło; złocone krzesła zajmowali elegancko ubrani członkowie rodziny i przyjaciele.

Goście szeptali cicho, podnosili telefony, próbując uchwycić moment swoimi aparatami.

Całe pomieszczenie wibrowało w oczekiwaniu, powietrze wypełniała radosna ekscytacja.

Dla celów ilustracyjnych.
Panna młoda, Sara, stała obok pana młodego, Gabriele, trzymając jego dłoń mocno.

Wyglądała perfekcyjnie: jej biała suknia w stylu syrenki lekko opadała na jej smukłe ciało, a długi welon ciągnął się po podłodze.

Na jej twarzy pojawił się radosny uśmiech, ale w kącikach oczu migotał cień niepokoju.

— Wszystko będzie dobrze — szepnął Gabriele, delikatnie ściskając jej palce.

Sara skinęła głową, ale zanim zdążyła odpowiedzieć…

…coś się poruszyło.

Nie z tyłu. Nie obok. Po prostu spod sukni.

Mały, ledwo zauważalny ruch — jakby coś, albo ktoś, czaiło się między fałdami materiału.

Dla celów ilustracyjnych.
Sara zadrżała, robiąc półkrok w tył. Gabriele natychmiast zauważył napięcie w ramionach panny młodej i zmarszczył brwi:

— Co się dzieje? Co się dzieje?

Ale zanim Sara zdążyła odpowiedzieć, ruch powtórzył się — tym razem bardziej zdecydowany.

Dół sukni przesunął się lekko, jakby coś się pod nią ukrywało… i próbowało się wydostać.

Goście byli osłupiali, zszokowani.

Jedna z druhen, Adele, podniosła rękę do ust z zaskoczenia. Starsza ciotka, Margarita, zrobiła znak krzyża i szepnęła coś w niebo.

Powietrze stało się napięte, jakby nagle powstała próżnia.

Gabriele zbledł.

Dla celów ilustracyjnych.
Sara stała nieruchomo, przestraszona, z zimnym dreszczem biegnącym po kręgosłupie.

A potem…

…szelest.

Mały, ale wyraźny dźwięk — nie było wątpliwości: coś było tam, tuż pod suknią.

— Żartujesz? — nerwowo szepnął jeden ze świadków, Tomás, rozglądając się wokół.

Ale nikt się nie śmiał.

Wszyscy wstrzymali oddech, jak w kluczowej scenie filmu.

A potem…

Suknia poruszyła się nagle i zdecydowanie!

Sara krzyknęła, zrobiła krok w tył i uniosła suknię.

Pomieszczenie wypełniło się zbiorowym sykiem, Gabriele zacisnął pięści, a urzędniczka, elegancka kobieta imieniem Judit, stała nieruchomo, trzymając pieczęć.

Z pod sukni, jak z tajnego przejścia, najpierw pojawił się czarny cień, a potem syk…

…mała czarna kulka wyskoczyła.

Ktoś krzyknął, inny gość cofnął się, przewracając kieliszek szampana. Płyn rozlał się na damastowy obrus.