Jej mąż wyrzucił ją z domu po urodzeniu czarnoskórych trojaczków. Dziesięć lat później wydarzyło się coś szokującego…

Jej małżeństwo rozpadło się z powodu koloru skóry dzieci. Wiedziała, że ​​jeśli nie rozwiąże zagadki, sytuacja tylko się pogorszy. Nie mając innego wyboru, zwróciła się o pomoc do swojej matki, Elizabeth. Zgodnie z przewidywaniami, starsza kobieta przybiegła.

Elżbieta nie mogła pojąć, jak tak radosna chwila mogła przerodzić się w coś, co mogło zniszczyć małżeństwo. Postanowiła jednak nie zadawać pytań, wiedząc, że Sofia przeżywa trudny okres. Pierwszą rzeczą, jaką musiała zrobić, było upewnienie się, że wszystkie rzeczy Sofii są odpowiednio zabezpieczone. Załadowała je do samochodu i pojechała do domu.

Później wróciła do szpitala, aby pomóc Sofii. Jedno dziecko było wystarczająco stresujące, ale trójka – nie do zniesienia. Elżbieta wiedziała, że ​​Sofia ma pełne ręce roboty, a ze względu na wszystkie problemy z Aleksiejem, Sofia nie miała ochoty radzić sobie sama. Postanowiła więc zostać przy niej.

Dbała o to, by Sofia jadła o właściwych porach i karmiła piersią niemowlęta, gdy były głodne. Kiedy Sofia czuła się zmęczona i kładła się spać, Elżbieta dbała o to, by trojaczki spały lub były spokojne. Sofia wciąż miała trudności z przetrwaniem tych pierwszych, piekielnych dni. Strata Aleksego była druzgocąca i nieustannie płakała.

Narodziny dziecka uważano za jedno z najradośniejszych wydarzeń dla pary. Nie mogła zrozumieć, dlaczego, gdy nadeszła jej kolej, doprowadziło to do rozpadu jej małżeństwa. Nie potrafiła jasno myśleć. Nie mogła nawet prawidłowo karmić piersią trojaczków, ponieważ jej zdrowie psychiczne się pogarszało.

Była tak przygnębiona, że ​​zaczęło to odbijać się na jej zdrowiu. Tej nocy dostała gorączki. Na szczęście lekarz natychmiast ją opatrzył i następnego ranka wróciła do zdrowia. Pomimo tego, co zrobił Aleksiej, wciąż wierzyła, że ​​może zdobyć jego serce.

Była pewna, że ​​gdy tylko pozna prawdę, wróci do niej. Do tej pory działał wyłącznie pod wpływem emocji; była pewna, że ​​nadal ją kocha. Niestety, kilka dni później poznała prawdę o jego uczuciach. Kiedy zmieniała pieluchy jednemu z trojaczków, jej telefon zapiszczał, informując o wiadomości z banku.

Wspólne konto, które prowadziła z Aleksiejem, zostało całkowicie zamknięte. Kiedy zobaczyła wiadomość, omal nie straciła rozumu. To były jej oszczędności. To ona wpłaciła większość pieniędzy na to konto.

Aleksiej rzadko się dokładał, a jeśli już, to zawsze skromnie. Zawsze uważała, że ​​ma większe prawo do gospodarowania pieniędzmi. Nigdy nie spodziewała się, że je ukradnie. Wtedy zdała sobie sprawę, że Aleksiej próbuje ją zrujnować i stało się to nie do zniesienia…

Wyrzucił ją z domu. Wiedział, że potrzebuje pieniędzy, ale i tak je wziął. To znaczyło, że nie obchodziło go, co się z nią stanie. W tym momencie ją też przestało obchodzić. Liczyło się tylko dobro jej dzieci.

Nie próbowała już przekonać Aleksieja. Zadzwoniła na policję i zgłosiła kradzież. Zadzwoniłaby również do banku, żeby zamrozić wspólne konto, ale było za późno, bo wypłacono już wszystko. Policja wszczęła śledztwo, ale szybko zdała sobie sprawę, że nie będzie to łatwe.

Aleksiej uciekł z regionu tego samego dnia, w którym ukradł pieniądze. Ukrył się, uniemożliwiając jego odnalezienie i odzyskanie skradzionych pieniędzy. Ten okres był jednym z najciemniejszych dla Sofii. Zawsze z ponurym nastawieniem rozważała swój kolejny krok.

Nieważne, jak długo i intensywnie się zastanawiała, rozwiązania zdawały się nie nadchodzić. Trudno było uwierzyć, że jej życie, które jeszcze tydzień temu było idealne, wywróciło się do góry nogami. Po prostu nie wiedziała, jak iść dalej. Na szczęście z pomocą przyszła jej matka.

Elizawieta odebrała ją ze szpitala. Do tego czasu Sofia była już całkowicie wyleczona i gotowa do wyjazdu. Elizawieta uregulowała wszystkie zaległe rachunki i wszyscy przeprowadzili się do mieszkania Elizawiety na obrzeżach miasta. Całe zdarzenie było dla Sofii poważnym ciosem, ale nie przejmowała się tym zbytnio.

Zdeterminowana, by zapewnić swoim dzieciom i matce dobre życie, niemal natychmiast zaczęła szukać pracy. Na szczęście wkrótce ją znalazła. Chociaż pensja nie była szczególnie wysoka, na początek wystarczała. Sofia pracowała pilnie, a kiedy trojaczki były już wystarczająco duże, by pójść do szkoły, zaczęła pracować na dwie lub trzy zmiany, aby pieniądze nie stanowiły problemu.