Kiedy zaszłam w ciążę, postanowiłam zorganizować wielki baby shower. Wszyscy się pojawili i wszyscy podjęliśmy decyzję.

Kiedy zaszłam w ciążę, postanowiłam zorganizować huczne baby shower. Wszyscy się pojawili i postanowiliśmy spróbować szczęścia z losowaniem na loterii – i wygrałam 150 000 dolarów. Wszyscy mi pogratulowali i wyszli. Wtedy moja teściowa zażądała, żebym oddała jej pieniądze. Kiedy odmówiłam, mąż uderzył mnie mocno w twarz. Potknęłam się; mój ciążowy brzuch uderzył o ostrą krawędź stołu, a wody odeszły. Moja bratowa zaczęła nagrywać, uśmiechając się z podekscytowania. Wyrzucili mnie z domu.

Poszedłem więc do rodziców i opowiedziałem im wszystko, a oni powiedzieli: „To za dużo pieniędzy dla ciebie – po prostu oddaj je nam. Poza tym masz siostrę w potrzebie”. Kiedy odmówiłem, siostra złapała stalowy pręt i uderzyła mnie w brzuch. Straciłem przytomność. Zanim się obudziłem, biletu już nie było, a ja byłem na odludziu. To, co zrobiłem, wprawiło wszystkich w przerażenie.

Pomysł na baby shower był od początku mój. Będąc w siódmym miesiącu ciąży z moim pierwszym dzieckiem, chciałam świętować z ludźmi, którzy byli dla mnie najważniejsi – a przynajmniej z tymi, których uważałam za najważniejszych. Patrząc wstecz, widzę, jak naiwna byłam, jak ślepa na węże owinięte wokół mojego życia, czekające na idealny moment, by zaatakować.

Nazywam się Rebecca Thompson i to jest historia o tym, jak dowiedziałam się, że krew nie zawsze oznacza lojalność i że czasami najstraszniejsze zdrady pochodzą od ludzi, którzy powinni kochać cię najbardziej.

Miejsce było idealne. Wynajęliśmy centrum społecznościowe w Riverside i udekorowaliśmy je pastelowymi kolorami i słoniątkami – moim ulubionym motywem. Pojawiło się czterdzieści trzy osoby, więcej niż się spodziewałam. Mój mąż, Marcus, stał obok mnie, od czasu do czasu kładąc dłoń na moim nabrzmiałym brzuchu, odgrywając rolę oddanego przyszłego ojca. Jego mama, Patricia, trzymała ster w pobliżu stołu z prezentami, już komentując, jak wszystko urządziłam. Moja szwagierka, Vanessa, ciągle robiła zdjęcia, ciągle trzymając telefon w górze, uwieczniając każdą chwilę z intensywnością, która powinna mnie ostrzec.

Moja rodzina siedziała razem po jednej stronie: mama, tata i moja młodsza siostra Charlotte. Charlotte od lat borykała się z problemami finansowymi – ciągle prosiła o pożyczki, których nigdy nie spłacała, ciągle miała jakieś kryzysy, które wymagały natychmiastowej gotówki. Ale była moją siostrą. Rodzina pomaga rodzinie, prawda?

Gry były świetne. Graliśmy w bingo dla niemowląt, zgadywaliśmy smaki jedzenia dla niemowląt i mierzyliśmy mi obwód brzucha wstążką. Wszyscy się śmiali i rozmawiali. Przez kilka godzin życie wydawało się piękne i pełne. Potem nadszedł moment, który podzielił moje istnienie na wyraźne „przed” i „po”.

Kuzyn Marcusa, Tyler, zaproponował, żebyśmy wszyscy zrzucili się na losy na loterię. „Chodź, będzie fajnie” – powiedział. „Każdy wrzuca pięć dolców; kupujemy kilka zdrapek, a cokolwiek wygramy, dzielimy się”.

Wydawało się to całkiem nieszkodliwe. Wzięło w nim udział trzydzieści osób, tworząc pulę 150 dolarów. Tyler pobiegł na stację benzynową na końcu ulicy i wrócił z trzydziestoma identycznymi biletami. Usiedliśmy w kręgu, wszyscy zdrapywali srebrną powłokę, żartując, co zrobiliby z milionami. Pożyczyłem centa z torebki i powoli zabrałem się za lateksową powłokę na moim. Pojawił się pierwszy symbol, potem drugi, potem trzeci. Ręce zaczęły mi się trząść, zanim mózg w pełni przetworzył to, co widziałem.

„O mój Boże” – wyszeptałem. W pokoju zrobiło się ciszej. „O mój Boże… chyba coś wygrałem”.

Marcus pochylił się nad moim ramieniem. „O cholera, Rebecca. To… to jest 150 000 dolarów”.