Mąż przyprowadził kochankę, aby podpisać papiery rozwodowe ze swoją ciężarną żoną, ale słowa prawnika sprawiły, że załamał się!

„Możesz teraz podpisać” – powiedział mój mąż, opierając rękę na udzie innej kobiety.

Nazywam się Sophia Miller i właśnie w tym momencie zrozumiałam, że miłość może umrzeć w ciszy – w klimatyzowanej kancelarii prawnej, przy zimnym szumie jarzeniówek.

Siedząc naprzeciwko Christophera, mojego męża od pięciu lat, i Lydii Barnes, kobiety, dla której zamienił nasze małżeństwo — jej szminka była zbyt jaskrawa jak na tę okazję — patrzyłam, jak notariusz przesuwa w moją stronę stos papierów rozwodowych, jakbym była po prostu kolejną klientką, a nie żoną, która wkrótce stanie się obca mężczyźnie, którego kiedyś kochała.

Moje dłonie lekko drżały. Obrączka na moim palcu błyszczała w świetle, jakby ze mnie kpiła.

Christopher odchrząknął.
„Sophio, postawmy na prostotę. Ty zatrzymaj mieszkanie, a ja pokryję wydatki związane z dzieckiem. To więcej niż sprawiedliwe”.

Więcej niż sprawiedliwie.
Człowiek, który zbudował swój biznes dzięki moim oszczędnościom, ten, który obiecał mi cały świat, teraz okazywał mi litość pod płaszczykiem hojności.

Zanim zdążyłem odpowiedzieć, Richard Evans, mój prawnik, pochylił się do przodu. Jego głos był spokojny, ale ostry.

— Panie Miller, w rzeczywistości umowa ta nie będzie miała żadnej wartości w sądzie.

Christopher zmarszczył brwi.
— Co masz na myśli?