Miałam przeczucie, że mąż wsypuje mi tabletki nasenne do herbaty. Tej nocy, kiedy wychodził, wylałam je do zlewu i udawałam, że śpię. To, co zrobił potem, zmroziło mi krew w żyłach.

Leżałam w naszym łóżku, starając się oddychać powoli i równo, a serce biło mi tak głośno, że Dererick z pewnością słyszał je z drugiego końca pokoju. Moje oczy były ledwo uchylone, akurat na tyle, by widzieć, jak porusza się w ciemności. Była 2:17 nad ranem, a mój mąż skradał się po naszej sypialni w lateksowych rękawiczkach i z małą czarną torbą, której nigdy wcześniej nie widziałam.

Trzy godziny wcześniej zrobiłam coś, co przerażało mnie bardziej niż cokolwiek innego w życiu. Kiedy Dererick podał mi moją codzienną filiżankę rumianku – tę samą, którą parzył dla mnie każdej nocy przez ostatni miesiąc – uśmiechnęłam się i podziękowałam mu, jak zawsze. Ale tym razem, kiedy poszedł umyć zęby, wylałam ostatnią kroplę do umywalki w łazience i opłukałam kubek. Potem położyłam się do łóżka i czekałam.

Teraz, obserwując go przez ledwo otwarte powieki, wiedziałam, że miałam rację. Dererick myślał, że straciłam przytomność, odurzona czymś, co dosypał mi do herbaty. Poruszał się z pewnością siebie kogoś, kto robił to już wiele razy. To przerażało mnie bardziej niż cokolwiek innego.

Cały koszmar zaczął się trzy tygodnie temu, choć wtedy nie zdawałam sobie z tego sprawy. Myślałam, że po prostu przechodzę trudny okres. Każdego ranka budziłam się z uczuciem, jakbym została potrącona przez ciężarówkę – oszołomiona, zdezorientowana, czasem znajdywałam się w dziwnych pozycjach. Moja piżama była poskręcana i nie pamiętałam, że się poruszałam.

Na początku zrzucałam winę na stres. Dererick więcej podróżował z powodu pracy w branży sprzedaży sprzętu medycznego, a ja pracowałam długie godziny nad dużym projektem dla mojej firmy graficznej. Ale pewnego wtorkowego poranka zadzwoniła moja siostra, Clare, a jej głos był napięty z niepokoju.

„Anno, wszystko w porządku? Brzmiałaś naprawdę dziwnie wczoraj wieczorem, kiedy rozmawiałyśmy. Jakbyś była pijana czy coś, ale mówiłaś, że nie piłaś.”

Nie pamiętałem rozmowy z Clare. Nie pamiętałem niczego po wypiciu herbaty i pójściu spać. Wtedy poczułem pierwszy zimny palec strachu w kręgosłupie.