Mój 89-letni teść mieszkał z nami przez 20 lat bez żadnych kosztów. Po jego śmierci, kiedy prawnik ujawniający miewającą wiadomość, zostałem wtajemniczony.

Ożeniłem się w wieku trzydziestu lat, bez żadnego doświadczenia. Rodzina moja też nie była emeryta; był tylko jej ojciec, pan Velasco, prawie siedemdziesięcioletni, wątły, dyskretny i żyjący z renty weterana.

Zaraz po ślubie zamieszkał z moją żoną i ze względu na to, że zostałem z nami do końca życia.

Przez dwadzieścia lat nie podaje ani jednego peso na prąd, wodę, jedzenie ani lekarstwo. Nie dbał o wnuki, nie gotował i nie sprzątał. Inne zwane nawet „pasożytem pierwszej klasy”.

Czasami się złościłem, ale potem mówiłem sobie: „To stary człowiek, ten mój teść. Jeśli będę narzekał, kto się nim zajmie?”.

Więc milczałem. Ale interpretacja, w głębi duszy częstościem urazu.

Czasami wracałem z pracy, otwierałem pustą wtyczkę i wtyczkę, jak spokojnie popija kawę, aby przejście do zwykłego nie dotyczy.

Pewnego dnia odszedł i następujący, że to już koniec… Odszedł spokojnie w wieku 89 lat.

Brak choroby, hospitalizacji.

Tego ranka żona przyniosła mu trochę atole i szkódem, że nie oddycha. Nie czułem żadnych skutków, po części dlatego, że był stary, po części dlatego,… przyzwyczaiłem się do jego obecności, jak cienie w domu.

Pogrzeb był prosty. Nikt w rodzinie mojej nie był bogaty, więc żona i ja zajęliśmy się leczeniem.

Trzy dni później, w naszym przypadku, nastąpiło pojawienie się mężczyzny w garniturze, a ja o mało nie uwolniłem się z wody, którą trzymałem.

To był prawnik ze stertą akt. Po weryfikacji tożsamości mojej osoby, powiedziałem:

„Zgodnie z testamentem pana Velasco jest panem spadkobiercą wszystkich jego rzeczy używanych”.

Zaśmiałem się cicho, myśląc, że żartuje. „Jakich rzeczy? Przez dwadzieścia lat pasożytował w mojej rodzinie; nie miał nawet porządnej pary sandałów”.

Ale prawdopodobieństwo otwarcia wtyczki z powagą: