Mój mąż powiedział mi, że twoja diagnoza raka mnie obrzydza, przestań o tym mówić, więc nigdy więcej o tym nie wspominałam. Co się stało potem? Zniszczyło go…

 Marcus wskazał na mnie, kiedy go wyprowadzali, i powiedział: „To jeszcze nie koniec. Do zobaczenia w sądzie”. Połączenie mojej siostry zostało nawiązane i włączyła głośnik. To była jej koleżanka ze studiów prawniczych, specjalistka od prawa rodzinnego. Prawniczka nazywała się Patricia Chen i powiedziała, że ​​będzie w szpitalu za 20 minut. Tego wieczoru Patricia rozłożyła na mojej tacy w szpitalu nagranie Marcusa i dokumenty separacyjne.

 Przesłuchała nagranie trzy razy, po czym spojrzała na mnie z ponurą miną. „On to planował”, powiedziała, „ale popełnił błędy”. Wyjaśniła, że ​​nagrania zrobione pod wpływem narkotyków nie są dopuszczalne w sądzie. Patricia wyciągnęła laptopa i zaczęła budować naszą linię obrony.

 Chciała kopii każdego SMS-a, który Marcus wysłał, błagając mnie, żebym rozmawiała, po tym, jak mi tego zabronił. Zrzutów ekranu z postów mojej siostry na Facebooku, w których mówiła, że ​​jest moim jedynym wsparciem. Oświadczeń każdego lekarza, który był świadkiem jego nieobecności. Moja siostra miała już gotową teczkę z dokumentacją z kilku miesięcy. Patricia spędziła 4 godziny w szpitalu, dokumentując wszystko, w tym wypowiedzi pielęgniarek dotyczące groźnego zachowania Marcusa.

 Zrobiła notatki o obecności jego matki na moim spotkaniu z goleniem głów i o jego całkowitej nieobecności na leczeniu. Sfotografowała ścianę, w którą uderzył w naszym domu, i zebrała zeznania sąsiadów na temat jego zachowania. Dwa dni po mojej operacji Patricia zadzwoniła, żeby mnie ostrzec, że Marcus złożył wniosek o natychmiastową pomoc, twierdząc, że jestem niepoczytalny z powodu raka mózgu.

 Domagał się kontroli nad naszym wspólnym majątkiem w domu. Powiedziała, że ​​chce go przelecieć i że musimy być gotowi na wszystko. Mój brat wrócił z pracy wściekły, bo kolega Marcusa zapytał, czy to prawda, że ​​odmówiłam leczenia i ze złości postanowiłam umrzeć. Marcus rozpowiadał wszystkim w biurze, że mam myśli samobójcze i nie pozwolę mu pomóc.

 Kłamstwa rozchodziły się po całej jego firmie, a ludzie, którzy nie znali prawdy, współczuli mu. Patricia złożyła naszą odpowiedź w poniedziałek rano, w tym zeznania pod przysięgą pięciu pielęgniarek, które były świadkami celowego zachowania Marcusa w mojej sali szpitalnej. Wezwała nas do sądu za pomocą nagrania z kamery przy dzwonku, na którym widać, jak Marcus wychodzi co miesiąc.

Wstawał o 6:00 rano i wracał po północy przez cały okres leczenia. Na nagraniu widać, jak przechodzi obok mojego samochodu na podjeździe, wiedząc, że jestem zbyt chora, by sama jeździć na wizyty. Dołączyliśmy wyciągi bankowe, z których wynikało, że Marcus wypłacił 15 000 dolarów z naszego wspólnego konta dzień po mojej diagnozie.

 Patricia namierzyła pieniądze i wyśledziła je do wynajętego domu wakacyjnego w Miami, gdzie Marcus spędził weekend, podczas gdy ja dostawałam pierwszą chemioterapię. Poszedł na plażę, podczas gdy trucizna sączyła mi się do żył. Matka Marcusa zadzwoniła do mnie szlochając. Powiedziała, że ​​nie miała pojęcia, że ​​Marcus powiedział te słowa o tym, że mój rak go obrzydza.

 Uwierzyła mu, kiedy twierdził, że go odpycham i irracjonalnie podchodzę do leków. Teraz znała prawdę i zaproponowała zeznania przeciwko własnemu synowi. Patricia była zszokowana, bo poparcie jego matki mogłoby zrujnować jego sprawę. Onkolog, który leczył mnie przez 6 miesięcy, napisał szczegółowe pismo do sądu. Stwierdziła, że ​​przez cały okres mojego leczenia Marcus ani razu nie pojawił się na żadnej wizycie, nigdy nie zadzwonił, żeby zapytać o postępy i ani razu nie skontaktował się z gabinetem z pytaniami.

 Napisała, że ​​moja siostra i brat byli dla mnie nieustającym wsparciem, a nieobecność Marcusa była odczuwalna dla wszystkich członków zespołu medycznego. Tej nocy, gdy odpoczywałem, mój telefon eksplodował powiadomieniami. Marcus pisał na kilku forach poświęconych prawom mężczyzn o tym, jak jego żona wykorzystywała raka, by nim manipulować i nastawiać przeciwko niemu rodzinę.

 Napisał, że wyolbrzymiłam swoją chorobę, żeby wzbudzić współczucie, i że teraz próbuję ukraść wszystko w rozwodzie. W ciągu godziny dostałam dziesiątki pełnych nienawiści wiadomości od nieznajomych. Mężczyźni, których nigdy wcześniej nie spotkałam, wysyłali groźby dotyczące tego, co dzieje się z kobietami, które kłamią na temat raka, żeby zwrócić na siebie uwagę. Ktoś znalazł moje dane na LinkedIn i opublikował moje dane, twierdząc, że udaję chorobę, żeby okraść męża.

 Inna osoba opublikowała zdjęcia naszego domu z Map Google z widocznym adresem. Patricia złożyła wniosek o nakaz natychmiastowego powstrzymania się od zbliżania się jeszcze tego samego wieczoru. Sędzia, która zapoznała się z dowodami, sama była osobą, która pokonała raka piersi. Przeczytała posty w mediach społecznościowych, groźby i dokumentację medyczną, która wskazywała na całkowitą nieobecność Marcusa.

 Natychmiast wydała nakaz sądowy i nakazała Marcusowi usunięcie wszystkich postów w ciągu 24 godzin, pod groźbą oskarżenia o obrazę sądu. Zaplanowała również pilną rozprawę na następny tydzień. Moja siostra spędziła dni na tworzeniu chronologii zachowań Marcusa. Przejrzała jego media społecznościowe od momentu, gdy po raz pierwszy usłyszałam diagnozę.

 Jego pierwsze posty w ogóle nie wspominały o mojej chorobie. Kiedy znajomi pytali, jak się czuję, albo ich ignorował, albo udzielał ogólnikowych odpowiedzi, że jestem dramatyczna. Podczas mojego leczenia publikował zdjęcia z barów, pól golfowych i wakacji na plaży. Znalazła posty, w których znajomi Marcusa oferowali mu wsparcie, a on odpisał: „To nic poważnego, a ona to wykorzystuje”.

Kontrast był druzgocący, gdy ułożono to chronologicznie. Wydrukowała wszystko w kolorze i uporządkowała w segregatorze z zakładkami dla każdego miesiąca mojego leczenia. Patricia powiedziała, że ​​to był najbardziej obciążający dowód, jaki widziała. Prawnik Marcusa złożył wniosek o udostępnienie całej mojej dokumentacji medycznej, twierdząc, że potrzebują potwierdzenia, że ​​moja diagnoza jest prawdziwa.

 Wniosek sugerował, że mogę symulować raka lub wyolbrzymiać objawy. Patricia zaciekle się temu sprzeciwiła, nazywając to nękaniem pacjenta z chorobą nowotworową. Sędzia wpadł we wściekłość i odrzucił wniosek, nakładając sankcje na Marcusa za jego złożenie. Na rozprawie w trybie pilnym Marcus pojawił się w drogim garniturze, wyglądając na pewnego siebie.