Moja macocha wyrzuciła mnie z domu dwa dni po śmierci mojego ojca. Następnego ranka przed jej drzwiami stały SUV-y.

Kiedy Ellie traci ojca, spodziewa się bólu, nie zdrady. Wyrzucona z domu rodzinnego przez kobietę, która jej nigdy nie chciała, podejmuje desperacką próbę. Ale to, co ją czeka po drugiej stronie, to nie litość, ale siła. A następnego ranka wszystko zmienia się w sposób, którego nigdy się nie spodziewała.

Miałam dziesięć lat, kiedy zmarła moja matka. Mój ojciec robił, co mógł, naprawdę.

W niedziele robił tosty francuskie, zostawiał karteczki w moim pudełku na lunch i płakał, kiedy myślał, że nie zwracam uwagi.

Był załamany… ale nadal był moim ojcem.

Osoba, która robi tosty francuskie | Źródło: Unsplash

Osoba, która robi tosty francuskie | Źródło: Unsplash

Cheryl przyszła do mnie, kiedy miałam 14 lat. Używała perfum, które sprawiały, że bolała mnie głowa, i uśmiechu, który nigdy nie docierał do jej oczu, kiedy byłam w pobliżu. Tata uważał ją za ciepłą i promienną. I szczerze mówiąc, dała mu idealne widowisko.

Ale wiedziałam lepiej. Jego dobroć wiązała się z pewnymi warunkami. I nigdy ich nie spotkałam.

Mimo to próbowałam. Dla niego… zasługiwał na radość.

Flakony perfum | Źródło: Unsplash

Flakony perfum | Źródło: Unsplash

Kiedy zmarł pięć lat później, poczułam, jakby ostatnia część świata, jaką znałam, runęła. To był nagły atak serca, bez ostrzeżenia i oczywiście bez pożegnania.

Miałam zaledwie 19 lat, świeżo po liceum, wciąż zastanawiałam się, co zrobić z moim rokiem przerwy i jak pójść do dentysty sama… a teraz byłam sierotą. Nie obchodziłam nawet swoich urodzin, które były tydzień po śmierci mojego ojca.

Pogrzeb jeszcze się nie skończył, gdy Cheryl zaczęła traktować mnie jak gościa w moim rodzinnym domu. Przeszła przez dom, wyrzucając stare magazyny mojego ojca i zastępując oprawione zdjęcia rodzinne swoimi własnymi.

Ludzie na pogrzebie | Źródło: Pexels

Ludzie na pogrzebie | Źródło: Pexels

Kiedyś przyłapałam ją na wycieraniu swojego imienia ze skrzynki pocztowej. Nawet nie spojrzała w górę, kiedy na nią patrzyłam; po prostu opłukała szczotkę w wiadrze z wodą z mydłem.

„Eleanor” – powiedziała, a jej głos brzmiał jak trzask zimowej gałęzi. „Nie jesteście już rodziną, wiesz? Więc czas iść”.

Nie sprzeciwiałam się. Jaki byłby sens?

Wiadro wody z mydłem | Źródło: Pexels

Wiadro wody z mydłem | Źródło: Pexels

Więc spakowałam torbę na siłownię. Wrzuciłam do niej parę butów, kilka koszul i dżinsów, trochę bielizny i kilka przyborów toaletowych. Wzięłam ze sobą gitarę. Przeszłam obok wieszaka na ubrania, na którym wciąż wisiał szalik mojego ojca i nie odważyłam się go dotknąć.

Nie mogłam.

Tej nocy spałam na kanapie mojej najlepszej przyjaciółki.

„Jasne, możesz tu zostać, Ellie” – powiedziała Katie. „Mój dom należy do ciebie”.

Torba podróżna na podłodze | Źródło: Unsplash

Torba podróżna na podłodze | Źródło: Unsplash

Położyła koc i szklankę wody na stoliku nocnym. Nie rozmawialiśmy o tym. Nie musieliśmy.

Leżałam tam, gapiąc się na wentylator sufitowy, mocno ściskając brzuch, żeby się nie rozpadł. Mój smutek nie był głośny… ale był ciężki. Osiadł w mojej piersi jak mokry cement.

Ale zanim zamknęłam oczy, zadzwoniłam do Janine, starszej siostry mojego ojca.

Osoba trzymająca szklankę wody | Źródło: Unsplash

Osoba trzymająca szklankę wody | Źródło: Unsplash

Odebrała po pierwszym sygnale i wtrąciła się do mojej historii w odpowiednich momentach. Nie pamiętam wszystkiego, co powiedziałam. Pamiętam tylko kilka westchnień, po których nastąpiła cisza po drugiej stronie linii.

To była cisza, która zapada, gdy ktoś słucha nie tylko tego, co mówisz, ale także tego, czego nie możesz powiedzieć.

W końcu przemówiła.

Kobieta przez telefon | Źródło: Unsplash

Kobieta przez telefon | Źródło: Unsplash

„Zajmę się tym, kochanie” — powiedziała. „ Czy Katie jest w porządku, czy mam po ciebie przyjechać?”

„Nic mi nie jest” — westchnęłam. „Ale… proszę, pomóż mi”.

„Jasne, Ellie. Wróć jutro rano, żeby zabrać resztę swoich rzeczy. Spotkam się tam”.

Starsza kobieta przez telefon | Źródło: Pexels

Starsza kobieta przez telefon | Źródło: Pexels

Następnego dnia podjechałam pod dom, w którym mieszkałam od urodzenia… ten z łuszczącym się chodnikiem i krzywym karmnikiem dla ptaków, który zrobił mój tata. Pamiętam, jak malowałam go z nim i cała się pokryłam farbą.

Jeśli chcesz kontynuować, kliknij przycisk pod reklamą ⤵️