Moja przyszła teściowa zaprosiła mnie do restauracji, zamówiła tyle jedzenia, ile potrzeba dla połowy stolika, a na koniec oznajmiła, że ​​cały ten cyrk to „test”!

Przeczytaj także:
Mój teść powiedział przed ślubem: „Już obiecałem twoje mieszkanie moim krewnym”.

Elvira Artemyevna powoli sięgnęła po torebkę – ale wyciągnęła nie torebkę, a puderniczkę. Patrząc w lustro, zaczęła poprawiać makijaż, celowo ignorując rachunek.

Minuty ciągnęły się boleśnie. Kelner stał z boku. Spojrzenie Kiry przesunęło się z rachunku na przyszłą teściową.

„Elwira Artemyjewna…” zaczęła ostrożnie. „Szczerze mówiąc, nie sądziłam, że…”

„Co dokładnie, moja droga?” zapytała kobieta, nie odrywając wzroku od lustra.

– To będę musiał zapłacić. Przecież mnie zaprosiłeś.

Puderniczka kliknęła. Kobieta spojrzała na nią zimno i surowo.

„Kochanie” – wycedziła jadowicie. „Współczesne kobiety są niezależne. Chciałam zrozumieć, jak bardzo jesteś niezależna. Nikita potrzebuje silnej kobiety, a nie takiej, która będzie mu wisieć na szyi.
Poza tym” – skinęła głową w stronę talerza Kiry – „skoro zamówiłaś tak mało, możesz sobie pozwolić na własny obiad. Ja wybrałam więcej – i z pewnością nie sądzę, żebym powinna płacić za twoją dobrowolną abstynencję”.

Kirze kręciło się w głowie. To nie był test niezależności, a demonstracja siły.

„Elviro Artemiewna” – głos Kiry drżał, ale zmusiła się do spokojnego mówienia. „Jestem wystarczająco niezależna, żeby sama za siebie zapłacić. Ale nie mam obowiązku finansować cudzych kulinarnych przyjemności w restauracji, do której zostałam zaproszona. Jestem gotowa pokryć koszty własnej sałatki i wody. Wszystko inne – nie”.

Przeczytaj także:
Synu, powinieneś ją poślubić dla mieszkania! Wtedy część z niego przekażemy mnie.

Twarz kobiety wykrzywiła się w grymasie pogardy.

„Wiedziałam. Jesteś małostkowa, płytka. Myślisz tylko o pieniądzach. Nikita cię przecenił. Nie jesteś dla niego odpowiednia…”

Kira wstała. Nie mogła dłużej wytrzymać.
Położyła obok rachunku dwa tysiące – więcej niż potrzeba na jej zamówienie – i wyszła, nie patrząc na wściekłą kobietę.

Wściekły Nikita czekał na nią w domu. Jej telefon drżał od wiadomości od niego i matki.

“Czy rozumiesz, co zrobiłeś?!” – prawie krzyknął.

„Czy ty w ogóle zdajesz sobie sprawę, co zrobiła twoja matka?!”. odpowiedziała Kira ze zmęczeniem. „Zaprosiła mnie do środka, zamówiła połowę menu, a potem ogłosiła, że ​​to „próba”!”

„Chciała się upewnić, że nie jesteś samolubny! A ty udowodniłeś jej, że się myliła! Nie mogłeś po prostu zapłacić rachunku dla świętego spokoju? To mama!”

Przeczytaliśmy modlitwę za dziecko, aby wszystko w jego życiu się ułożyło