Moja siostra jest w ciąży po raz piąty… i postanowiłam się uwolnić

Kiedy moja siostra powiedziała mi, że jest w ciąży po raz piąty, nie czułam radości. Czułam głębokie, niemal fizyczne wyczerpanie. W tamtym momencie wychowywałam już od trzech lat jej czwórkę dzieci, jakby były moimi własnymi, podczas gdy ona była nieobecna, zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie.

Nazywam się Alyssa Dunn, mam dwadzieścia sześć lat i ta historia to opowieść o powolnym wymazywaniu… a potem rekonstrukcji.

Po tym, jak moja mała piekarnia upadła, pochłaniając moje oszczędności i pewność siebie, nie miałam dokąd się udać. Zamieszkałam z moją starszą siostrą, Cheryl, obiecując sobie, że to tylko tymczasowe. Tylko do czasu, aż stanę na nogi.

Zamiast odbudować swoje życie, zostałam jej bezpłatną nianią, zarządczynią jej domu i, w pewnym sensie, jedyną dorosłą osobą naprawdę obecną dla jej dzieci.

Trzy lata nosiłem w sobie rodzinę, która nie była moja

Moje dni zaczynały się o 17:30. Piętnastoletni Logan kłócił się już z dwunastoletnią Ellie, dziewięcioletni Hunter wylewał sok pomarańczowy, a sześcioletnia Nora kurczowo trzymała się mojej nogi, domagając się, żebym zaplatała warkoczyki przed szkołą.

Zajmowałam się śniadaniami, dojazdami, odrabianiem prac domowych, wizytami lekarskimi i zajęciami pozalekcyjnymi. Potem chodziłam do pracy na pół etatu w kawiarni, a potem wracałam do domu, żeby gotować, łagodzić spory i późnym wieczorem starać się uczęszczać na zajęcia z projektowania graficznego.

Cheryl pracowała na nocną zmianę w supermarkecie ze swoim partnerem, Blakiem. Była nieobecna albo spała. On natomiast nigdy nie angażował się finansowo ani emocjonalnie. Wszystko spoczywało na mnie.

Sięgnęłam nawet po 3000 dolarów, które mi zostały z poprzedniej pracy, żeby opłacić przybory szkolne i wydatki medyczne. „Jesteś w tym taka dobra”, mawiała Cheryl. To nie był komplement. To był sposób na zrzucenie ciężaru.

Kochałam te dzieci. Ale stopniowo czułam, że znikam.